അടുത്ത രണ്ടു മണിക്കൂറോളം നേരം ഞാനും ചേച്ചിയും സംഭാഷണത്തില്‍ മുഴുകിയിരുന്നു. ചേച്ചി നല്ല സന്തോഷത്തിലായിരുന്നു. ചേച്ചിയുടെ പോസ്റ്റ് ഗ്രാജ്വേഷന്‍ പഠനത്തിന്റെയും എന്റെ ഭാവി പരിപാടികളുടെയും കാര്യം മാത്രമല്ല, വീട്ടു കാര്യങ്ങളും കുടുംബ വിഷയങ്ങളും എന്നു വേണ്ട, മനസ്സില്‍ വന്നതൊക്കെ സംഭാഷണ വിഷയമായി. (അതിനിടയ്ക്ക് എന്റെ ‘ഡമ്മി’ ചേച്ചി ഒന്ന് നോക്കുകയും ചെയ്തു.) ഒന്നുരണ്ടു മണിക്കൂറിനകം തിരിച്ചു പോകാം എന്ന കണക്കുകൂട്ടലിലായിരുന്നു ചേച്ചി. പക്ഷേ അമ്മ വന്നിട്ട് പോയാല്‍ മതിയെന്നും ഉച്ചയൂണ് ഇവിടെ ആകാമെന്നും പറഞ്ഞ് തടഞ്ഞു നിര്‍ത്തുകയായിരുന്നു ഞാന്‍. എന്റെ നിര്‍ബന്ധത്തിന് ഒടുവില്‍ വഴങ്ങി ചേച്ചി. ‘പക്ഷേ അമ്മയോട് പറയണം. അവിടെ കാത്തിരിക്കും...’ ‘അതു സാരമില്ല. ഒന്ന് വിളിച്ചു പറഞ്ഞാല്‍ പോരേ... ഊണ് ഇവിടെയാണെന്ന്... വേണമെങ്കില്‍ ഞാന്‍ പറയാം ചേച്ചിയെ ഞാന്‍ ഇവിടെ പിടിച്ചു വെച്ചിരിക്കുകയാണെന്ന്...’ ‘അതൊന്നും വേണ്ട. ഞാന്‍ തന്നെ പറഞ്ഞോളാം...’ ചേച്ചി എഴുന്നേറ്റ് ഫോണിനടുത്തേക്കു നടന്നു. സംഭാഷണത്തിനിടയില്‍ അമ്മ എന്തോ ചോദിച്ചതിന് ചേച്ചിയുടെ മറുപടി കേട്ടു: ‘എടുത്തിരുന്നെന്നാ ഓര്‍മ.. ബാഗില്‍ നോക്കണം...’ അമ്മ മറ്റെന്തോ ചോദിച്ചെന്നു തോന്നുന്നു. ‘ഇല്ലെങ്കില്‍ വൈകീട്ട് വാങ്ങാം...’ ചേച്ചിയുടെ മറുപടി.
സംസാരം കഴിഞ്ഞ് ഫോണ്‍ വെച്ചപാടെ ചേച്ചി എന്റെ അടുത്തേക്കു വന്നു. ‘വിജി, അമ്മ എന്റെ കൈയില്‍ ഒരു പ്രിസ്‌ക്രിപ്‌ഷന്‍ തന്നയച്ചിരുന്നു - രണ്ടുമൂന്നു മരുന്നുകള്‍ വാങ്ങാന്‍. ഞാനതു മറന്നു. ആ കടലാസ് തന്നെ വീട്ടില്‍ വെച്ച് മറന്നെന്നാ തോന്നുന്നത്. ബാഗില്‍ ഉണ്ടോ എന്നൊന്നു നോക്കണം...' 'ആഹാ...! അതു ശരി...! അപ്പോള്‍
നിങ്ങള്‍ക്കും മറവി തുടങ്ങി അല്ലേ...? അശ്രദ്ധ കൊണ്ടുള്ള ഇത്തരം മറവിക്കുള്ള ‘മരുന്നി'ന്റെ ‘പ്രിസ്‌ക്രിപ്‌ഷനും’ വേണ്ടിവരുമോ...?’ ഞാന്‍ ഉദ്ദേശിച്ചതെന്തെന്ന് ചേച്ചിക്ക് ഒട്ടും ആലോചിക്കാതെ തന്നെ മനസ്സിലായി. ‘ങും... പക്ഷേ
മരുന്ന് അമ്മയ്ക്ക് പറഞ്ഞുകൊടുക്കണ്ട. നീ തന്നെ നേരിട്ടു തന്നാല്‍ മതി. ഞാന്‍ നിനക്ക് ഇടയ്ക് തരാറുള്ളതു പോലെ ഒരു നല്ല ‘ഡോസ്’ തിരിച്ചു വാങ്ങാന്‍ എനിക്ക് സന്തോഷമേയുള്ളൂ...!’ ‘ഹ... ഹ...! പക്ഷേ ഈ ‘രോഗി’ക്ക് മരുന്ന് തരാന്‍ എനിക്ക് അധികാരമില്ലല്ലോ...! ങാ... അതു പോട്ടെ... അപ്പോള്‍ ബാഗ് വേണം അല്ലേ...? എന്റെ മേശയിലുണ്ട്. ഇതാ താക്കോല്‍...’ ഞാന്‍ കൈയിലിരുന്ന താക്കോല്‍ ചേച്ചിയുടെ കൈയില്‍ കൊടുത്തു - അതേ മേശയില്‍ തന്നെ എന്റെ മാര്‍ക്ക് ലിസ്റ്റും ഇരിപ്പുണ്ടെന്ന കാര്യം ഒരു നിമിഷം മറന്നുപോയി.
താക്കോലുമായി ചേച്ചി മുറിയിലേക്കു കടന്നപ്പോള്‍ മാത്രമാണ് എനിക്ക് മാര്‍ക്ക് ലിസ്റ്റിന്റെ കാര്യം ഓര്‍മ വന്നത്. ബാഗിനെക്കുറിച്ചും അതിനകത്ത് ഉണ്ടെന്ന് ഉറപ്പി- ല്ലാത്ത കടലാസിനെക്കുറിച്ചും ആലോചിക്കുന്നതിനിടയില്‍ മാര്‍ക്ക് ലിസ്റ്റ് ചേച്ചിയുടെ ശ്രദ്ധയില്‍ പെടില്ലെന്ന് ഞാന്‍ പ്രതീക്ഷിച്ചു - ആഗ്രഹിച്ചു. എങ്കിലും ആഗ്രഹി - ച്ചതു പോലെ കാര്യങ്ങള്‍ നീങ്ങുമോ എന്ന ആകാംക്ഷയുമായി ഞാന്‍ മുറിയിലേക്കു ചെന്നു.
മേശ തുറന്ന ചേച്ചി അതിനകത്തേക്ക് നോക്കുന്നതുപോലുമില്ലെന്നു കണ്ട് ഞാന്‍ ഒരു നിമിഷം ആശ്വസിച്ചു. ബാഗില്‍ മാത്രമായിരുന്നു ചേച്ചിയുടെ ശ്രദ്ധ. പക്ഷേ... ചേച്ചി വലിച്ചെടുത്ത ബാഗിനൊപ്പം അതിന്റെ സ്ട്രാപ്പില്‍ കുരുങ്ങി പുറത്തുചാടിയ ‘സാധനം’ എന്നെ ഞെട്ടിക്കുക തന്നെ ചെയ്തു - മാര്‍ക്ക് ലിസ്റ്റ് അടങ്ങിയ കവര്‍. ബാഗ് അകത്തു വെക്കുമ്പോള്‍ സ്ട്രാപ്പ് ഒതുക്കി വെക്കാന്‍ മറന്ന ഒരു നിമിഷത്തെ പിഴവിനെ ശപിച്ചുകൊണ്ട് നിന്ന എന്റെ മുഖഭാവം ചേച്ചിക്ക് എന്നെ ‘ഒറ്റിക്കൊടുത്തെ’ന്നു തോന്നുന്നു - ചേച്ചിയുടെ ശ്രദ്ധ ബാഗിനൊപ്പം കുരുങ്ങിയ കവറിലേക്കായി. എന്താണതെന്ന് മനസ്സിലായതോടെ ചേച്ചി മാര്‍ക്ക് ലിസ്റ്റ് പരിശോധിക്കാന്‍ തുടങ്ങി.
‘
ഓഹോ...! അതു ശരി...! അപ്പോള്‍ വീണ്ടും ‘ഫ്ലോപ്പാ’യി അല്ലേ...?’ ബാഗ് മേശപ്പുറത്തു വെച്ച് ചേച്ചി എന്റെ മുഖത്തേക്കു നോക്കി. ‘ങും...’
‘അപ്പോള്‍ ഇത്...?’ മേശപ്പുറത്ത് കിടന്നിരുന്ന ‘ഡമ്മി’യെ നോക്കിയായിരുന്നു ചോദ്യം. ‘അത് ഞാന്‍ ഉണ്ടാക്കിയതാ... സ്കാന്‍ ചെയ്ത്...’ ‘ഓഹോ...!
പഠിത്തം ഉഴപ്പി തോറ്റതും അതു മറച്ചുവെക്കാന്‍ അച്ഛനോടും അമ്മയോടും എന്നോടും വീണ്ടും കളവു പറഞ്ഞതും പോരാഞ്ഞ് ഒരു കള്ള മാര്‍ക്ക് ലിസ്റ്റും...’ ചേച്ചിയുടെ രൂക്ഷമായ നോട്ടം നേരിടാനാവാതെ ഞാന്‍ മുഖം കുനിച്ചു.
‘ങും... അപ്പോള്‍ നീ തെറ്റ് ആവര്‍ത്തിക്കുക മാത്രമല്ല, കൂടുതല്‍ തെറ്റുകള്‍ ചെയ്യാനും തുടങ്ങി അല്ലേ...? ഇതിന്റെ അര്‍ത്ഥം ഞാന്‍ പറയേണ്ടല്ലോ...’ ‘ങും... ചേച്ചി എന്നെ...’ ‘അതു തന്നെ. എന്നാല്‍ സമയം കളയണ്ട.
ഒരുങ്ങിക്കോ... ഞാന്‍ ഇപ്പോ വരാം...’ ചേച്ചി പുറത്തേക്കു നടന്നു.
കിട്ടാന്‍ പോകുന്ന ശിക്ഷ ഏറ്റുവാങ്ങാന്‍ മനസ്സിനെ ഒരുക്കുക തന്നെ ഇനി. ശിക്ഷ എന്തായിരിക്കുമെന്ന കാര്യത്തില്‍ ആശങ്കയൊന്നുമില്ല. എന്നെ ശിക്ഷിക്കാനുള്ള അധികാരം അച്ഛന് അനുവദിച്ചു കൊടുത്തതു മുതല്‍ ചേച്ചി തന്നിട്ടുള്ള ചെറുതും വലുതുമായ ശിക്ഷകളൊക്കെ നല്ല ഓര്‍മയുണ്ട്. താരതമ്യേന നിസ്സാരമെന്നു പറഞ്ഞ് തള്ളിക്കളയാവുന്ന കൊച്ചുകൊച്ചു വികൃതികള്‍ക്കു പോലും
അച്ഛന്റെയും അമ്മയുടെയും മുന്‍പില്‍ വെച്ചുള്ള ചൂരല്‍ പ്രയോഗമായിരുന്നു ചേച്ചിയുടെ പ്രിയപ്പെട്ട ശിക്ഷാരീതി. കുറ്റം എന്തായാലും ചേച്ചിയുടെ ‘നിയമ’ത്തില്‍ ശിക്ഷ ഒന്നേയൂള്ളൂ - നല്ല ചുട്ട അടി. അതും ചൂരല്‍ കൊണ്ടു മാത്രം. കുറ്റത്തിന്റെ ‘ഗ്രേഡ്’ അനുസരിച്ചുള്ള വ്യത്യാ‍സം അടിയുടെ എണ്ണത്തില്‍ മാത്രം.
കുറഞ്ഞത് ആറെണ്ണം, കഴിവതും ചന്തിക്കു തന്നെ - അതാണ് ചേച്ചിയുടെ കണക്ക്. (എനിക്ക് ‘കുരുത്തക്കേട് തീരെ ഇല്ലാതിരുന്നതുകൊണ്ട്’ മിക്കപ്പോഴും കിട്ടാറുള്ളത് പത്തും പന്ത്രണ്ടുമൊക്കെയാണെന്നു മാത്രം!) പന്ത്രണ്ടാണ് ചേച്ചിയുടെ (എന്റെയും!) ‘ഫേവറിറ്റ്’. അടി തരുന്ന കാര്യത്തില്‍ വല്ലാത്ത കൃത്യതയാണ് ചേച്ചിക്ക് - പത്തോ പന്ത്രണ്ടോ ആയാലും
രണ്ടോ മൂന്നോ ഒഴികെ എല്ലാം കൃത്യമായി ചന്തിക്കു തന്നെ കിട്ടും...! (ആറാം സെമസ്റ്റര്‍ പരീക്ഷയിലെ ‘ഹിസ്റ്റോറിക് ഫ്ലോപ്പ് സ്റ്റോറി’ അറിഞ്ഞപ്പോള്‍
ആദ്യമായി പരീക്ഷിച്ചതും അതിനു ശേഷം രണ്ടുമൂന്നു തവണത്തെ ആവര്‍ത്തനം കൊണ്ടു തന്നെ ചേച്ചിക്ക് ഏറെ പ്രിയങ്കരമായി മാറിയതുമായ ആ ‘ഫേവറിറ്റ് സ്റ്റൈല്‍’ കഴിഞ്ഞ ഏതാനും മാസങ്ങള്‍ക്കകം തന്നെ പല തവണ അനുഭവിച്ചറിയാന്‍ അവസരം കിട്ടിയിരുന്നതു കൊണ്ടാകാം, ഞാനും ‘ഇഷ്ടപ്പെട്ടു’ തുടങ്ങിയിരുന്നു എന്നത് വേറെ കാര്യം!) എന്റെ നിസ്സാരമായ ‘കുറ്റങ്ങള്‍’ക്കു പോലും ചൂരലെടുക്കുന്നത് പതിവാക്കിയിരുന്ന ചേച്ചിയുടെ ‘ശിക്ഷാനിയമ’ത്തില്‍
ഈ ഗുരുതരമായ തെറ്റിനുള്ള ശിക്ഷ അച്ഛന്റെ മുന്‍പില്‍ വെച്ച് ചന്തിക്ക് ചൂരലടി തന്നെയാവും. എത്രയെണ്ണമാകും കിട്ടുക എന്നേ അറിയേണ്ടൂ. എന്തായാലും
ഒരു കാര്യം ഉറപ്പ് - ഇന്ന് എന്റെ ചന്തിയിലെ തൊലി പൊളിക്കും ചേച്ചി. ചേച്ചിയുടെ അടിയുടെ ‘ചൂട്’ ഓര്‍ത്തപ്പോള്‍ അറിയാതെ ഒന്ന് ചന്തി തടവിപ്പോയി. ഇനിയൊരവസരം കിട്ടുമ്പോള്‍ അവിടെ ചോര പൊടിയുന്നുണ്ടാവുമല്ലോ എന്നും ഓര്‍ത്തു.
ഞാന്‍ അലമാരയ്ക്കു നേരെ തിരിഞ്ഞു. ഒറ്റ നോട്ടത്തില്‍ കാണാനാവാത്ത വിധം പുസ്തകങ്ങള്‍ക്കു പിന്നില്‍ മറഞ്ഞ് ഇരിപ്പുണ്ടായിരുന്നു, ‘അവള്‍’ - കഴിഞ്ഞ ഏതാനും വര്‍ഷത്തിനുള്ളില്‍ എനിക്ക് പലപ്പോഴും ഒട്ടേറെ ‘സ്നേഹ ചുംബനങ്ങള്‍’ സമ്മാനിച്ചിട്ടുള്ള പ്രിയ ‘കാമുകി’ - ചേച്ചിയുടെ പ്രിയപ്പെട്ട
കൂട്ടുകാരി. ആ ‘സുന്ദരിക്കുട്ടി’യെ മേശപ്പുറത്ത് ഇരുത്തി ഞാന്‍ അലമാരയിലെ പുസ്തകങ്ങള്‍ പൂര്‍വസ്ഥിതിയിലാക്കി പഴയതു പോലെ അടച്ചു. പിന്നെ ‘അവളെ’ കൈയിലെടുത്ത് ഏതാനും നിമിഷം താലോലിച്ച ശേഷം വീണ്ടും മേശപ്പുറത്തേക്ക്...
അനന്തരം:
സംഭവബഹുലമായ ആ ദിവസത്തിനു ശേഷം കടന്നു പോയ എട്ടു വര്‍ഷങ്ങള്‍ എന്റെയും ചേച്ചിയുടെയും ജീവിതങ്ങളില്‍ ഒട്ടേറെ മാറ്റങ്ങള്‍ കണ്ടു കഴിഞ്ഞു. എങ്കിലും ഇക്കാലമത്രയും നല്ലൊരു ‘വഴികാട്ടി’യായി, ചാലകശക്തിയായി എനിക്ക് കൂട്ടിനുണ്ടായിരുന്നു ചേച്ചിയും ആ ചൂരലും. അന്ന് ആ ഞായറാഴ്ച ചേച്ചി എനിക്കു തന്ന ‘ചികിത്സ’യോടെ ഞാന്‍ ‘നല്ല കുട്ടി’യായിക്കാണുമെന്ന് ആരെങ്കിലും കരുതിയെങ്കില്‍ തെറ്റി...! അതിനു ശേഷവും ചേച്ചിയുടെ കൈയില്‍ നിന്ന് അത്തരം ‘എക്‍സ്‌ക്ലൂസീവ്’ ‘സമ്മാന’ങ്ങള്‍ ഏറ്റുവാങ്ങാനുള്ള ‘അപൂര്‍വ ഭാഗ്യം’ കൈവിട്ടിരുന്നില്ല ഞാന്‍. പഴയതു പോലെ അത്രത്തോളം വരില്ലെങ്കിലും ഇടയ്ക്ക് ഓര്‍മ പുതുക്കാനെന്നോണം ചെറുതും വലുതുമായ ‘ഡോസു’കള്‍ എന്നും സ്വീകാര്യമായിരുന്നു. ചേച്ചി
ആദ്യമായി എന്നെ തല്ലാന്‍ ചൂരലെടുത്ത 1998 ഡിസംബര്‍ മുതല്‍ മൂന്നു വര്‍ഷത്തിനിടെ പല സന്ദര്‍ഭങ്ങളിലായി അച്ഛന്റെയും അമ്മയുടെയും അനിയത്തിയുടെയും ചിലപ്പോഴൊക്കെ അയല്‍‌ക്കാരുടെയും - കൂടുതലും കുട്ടികളുടെ - മുന്‍പില്‍ വെച്ച് ചേച്ചിയുടെ കൈയില്‍ നിന്ന്
ഒട്ടേറെ ചൂരല്‍ പ്രഹരങ്ങള്‍ - മുകളില്‍ വിവരിച്ചത് ഉള്‍പ്പെടെ
മൊത്തം ഇരുനൂറ്റി നാല്പതിലേറെ - ഏറ്റുവാങ്ങേണ്ടി വന്നിട്ടുണ്ട് എനിക്ക്. (അതില്‍
ഏറിയ പങ്കും - ഇരുനൂറിലേറെ - ചന്തിക്കു തന്നെ.) ആദ്യമായി കിട്ടിയ ജോലി സ്വന്തം ‘കൈയിലിരിപ്പി’ന്റെ ‘ഗുണം’ കൊണ്ട് നഷ്ടപ്പെടുത്തിയ ‘കഴിവി’നുള്ള ‘അംഗീകാര’മായി
2001 ഡിസംബറില്‍ തന്ന ‘ക്രിസ്‌മസ് സമ്മാന’മായിരുന്നു അക്കൂട്ടത്തില്‍ അവസാനത്തേത് - പന്ത്രണ്ടെണ്ണം ചന്തിയിലും രണ്ടെണ്ണം തുടയിലും.
ചേച്ചിയുടെ കൈയില്‍ നിന്ന് ചന്തി പൊള്ളിക്കുന്ന ചൂരല്‍ പ്രഹരങ്ങള്‍ ഏറ്റുവാങ്ങേണ്ടി വന്ന പതിനെട്ടു സന്ദര്‍ഭങ്ങളില്‍
ഒരിക്കല്‍പ്പോലും - ഒരേ ദിവസം തന്നെ രണ്ടും മൂന്നും തവണ അടി വാങ്ങേണ്ടി വന്നപ്പോഴും വീട്ടില്‍ വരുന്നവര്‍ക്കൊക്കെ മുറ്റത്തുനിന്നേ - ഒരുപക്ഷേ റോഡിൽ നിന്നു പോലും - കാണാനാവും വിധം വാതിൽ തുറന്നിട്ട ഹാളില്‍ ജട്ടി മാത്രമിട്ടു നിര്‍ത്തി പരസ്യമായി (അയല്‍ക്കാരും ബന്ധുക്കളുമൊക്കെയായ ഏതാനും കുട്ടികളുടെ - പെണ്‍കുട്ടികളടക്കം - മുന്‍പില്‍ വെച്ച്) അടിച്ച് തൊലി പൊട്ടിച്ചപ്പോഴും അടി കൊണ്ട് മൂത്രമൊഴിച്ചുപോകുമെന്ന് തോന്നിയ സന്ദര്‍ഭങ്ങളിലും പോലും -
അല്പം പോലും പ്രതിഷേധമോ എതിര്‍പ്പോ പ്രകടിപ്പിച്ചിട്ടില്ല - തോന്നിയിട്ടു പോലുമില്ല. അതേ സമയം, അപൂര്‍വം ചില അവസരങ്ങളിലെങ്കിലും മന:പൂര്‍വം എന്തെങ്കിലും ‘കുരുത്തക്കേട്’ ഒപ്പിച്ച് ചേച്ചിയെ ദേഷ്യം പിടിപ്പിക്കാനും ചന്തിയിലെ തൊലി പൊട്ടുവോളം അടി ‘ചോദിച്ചു വാങ്ങാനും’ കൊതി തോന്നുന്നോ എന്നു പോലും തോന്നിയിട്ടുണ്ടു താനും. ഒറ്റ ‘സെഷനി’ല്‍ത്തന്നെ നാല്പതും നാല്പത്തഞ്ചും അടിയൊക്കെ ചന്തിക്കു തന്നെ കിട്ടുന്നതും ജട്ടി മാത്രമിട്ടു നിന്ന് ചന്തിയില്‍ ചൂരലടി ഏറ്റുവാങ്ങുന്നതിനിടയില്‍ വേദന സഹിക്കാനാകാതെ കരയുന്നതും മൂത്രമൊഴിച്ചു പോകുന്നതുമൊക്കെ സ്വപ്നം കണ്ടിട്ടുമുണ്ട് അഞ്ചാറു തവണ. (ഇനി അഥവാ എന്നെങ്കിലും
ശരിക്കും ചേച്ചിയുടെ അടി കൊണ്ട് മൂത്രമൊഴിച്ചു പോകുന്ന സാഹചര്യം ഉണ്ടായാലും അതിലെനിക്ക് ഒട്ടു ം വിഷമം തോന്നില്ലെന്നത് വേറെ കാര്യം - ചേച്ചിയെക്കൊണ്ട് ചൂരലെടുപ്പിക്കാന്‍ ഇടയാക്കിയ തെറ്റിനെക്കുറിച്ചോര്‍ത്ത് വേദനിക്കുകയല്ലാതെ.)
മുകളില്‍ വിവരിച്ച സംഭവത്തിനു ശേഷവും ചേച്ചിയുടെ കൈയില്‍ നിന്ന് കൊച്ചുകൊച്ചു ‘സമ്മാനങ്ങള്‍’ കിട്ടിയിട്ടുണ്ടെങ്കിലും
ചേച്ചി പലപ്പോഴും (ഇന്നും) എന്നെ കളിയാക്കാറുണ്ട്, ചേച്ചിയുടെ മുന്‍പില്‍ കൊച്ചു കുട്ടിയെപ്പോലെ
ജട്ടി മാത്രമിട്ടുള്ള എന്റെ നില്‍പ്പിനെക്കുറിച്ചും ആ നില്‍പ്പില്‍ അച്ഛന്റെയും അനിയത്തിയുടെയും മുന്‍പില്‍ വെച്ച്
ചേച്ചിയുടെ കൈയില്‍ നിന്ന് ഏറ്റുവാങ്ങിയ ചൂരല്‍ പ്രഹരങ്ങളെക്കുറിച്ചും ഓര്‍മിപ്പിച്ച്. പക്ഷേ അപ്പോഴൊന്നും എളുപ്പം തോറ്റു കൊടുക്കാന്‍ തയ്യാറാകില്ല ഞാന്‍ - ‘ചേച്ചീടെ അനിയനല്ലേ ഞാന്‍...?
ചേച്ചീടെ മുന്‍പില്‍ എങ്ങനെ വേണമെങ്കിലും നില്‍ക്കാനും എപ്പോഴായാലും ആരുടെയൊക്കെ മുന്‍പില്‍ വെച്ചായാലും
ചേച്ചീടെ കൈയീന്ന് എത്ര അടി മേടിക്കാനും എനിക്ക് നാണക്കേടൊന്നുമില്ല...’ എന്നു പറഞ്ഞ് ഒഴിഞ്ഞുമാറും. പിന്നെ ചേച്ചി എന്റെ ചുമലില്‍ തല ചായ്ച് കരഞ്ഞത് ഓര്‍മിപ്പിച്ച് തിരിച്ചടിക്കും - ‘അതിരിക്കട്ടെ, എനിക്ക് അടി തന്ന കാര്യം പറയുന്ന ഈ ചേച്ചീടെ കാര്യമോ...?
‘പാവം ചേച്ചി...
എന്നോടുള്ള സ്നേഹം കൊണ്ടല്ലേ അടി തരുന്നത്... അതുകൊണ്ട് അധികം വിഷമിപ്പിക്കേണ്ട... എനിക്ക് കുറച്ച് കൂടുതല്‍ വേദനിച്ചാലും സാരമില്ല, ചേച്ചി
‘ഫ്രീ’ ആയി ചന്തിക്കു നോക്കിത്തന്നെ അടിച്ചോട്ടെ’ എന്നു വിചാരിച്ച് ജട്ടി മാത്രമിട്ട് അടി വാങ്ങാന്‍ തയ്യാറായി നിന്നുതന്ന അനിയനെ അടിച്ച് ചന്തിയിലെ തൊലി പൊളിച്ചിട്ട് അവനേക്കാള്‍ ഉറക്കെ കരയുകയായിരുന്നില്ലേ ചേച്ചി’ എന്നു പറഞ്ഞ്. അതു കേള്‍ക്കേണ്ട താമസം, ദേഷ്യം അഭിനയിച്ചുകൊണ്ട് ‘നിനക്ക് എന്റെ കൈയീന്ന് കിട്ടിയതൊന്നും പോര അല്ലേടാ’ എന്നു ചോദിച്ച് ചേച്ചി എനിക്ക് ഒന്നുരണ്ട് അടി വെച്ചു തരും, വേദനിപ്പിക്കാതെ വെറും കൈ കൊണ്ട്. നല്ല ‘മൂഡി’ലാണെങ്കില്‍ സ്ഥലവും സന്ദര്‍ഭവുമൊന്നും നോക്കില്ല, കൈയ്ക്കു പിടിച്ച് എഴുന്നേല്പിച്ചു നിര്‍ത്തി ചന്തിക്കു തന്നെയാവും അടി - ആ പഴയ ‘ഡോസി’ന്റെ ഓര്‍മ പുതുക്കാനെന്ന പോലെ. രണ്ടുപേരും ഒരുപോലെ ആസ്വദിക്കുന്ന ആ രംഗങ്ങള്‍ അവസാനിക്കുന്നത് ഹാര്‍ദമായ ഒരു പൊട്ടിച്ചിരിയിലാവും.
അന്നത്തെ സംഭവങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള ഓര്‍മ പുതുക്കല്‍ ഞങ്ങള്‍ക്ക് ഇന്ന് ഓര്‍ത്ത് ചിരിക്കാനുള്ള വക നല്‍കുന്നുവെങ്കിലും
അന്ന് എന്നെ കരയിച്ച ഒന്ന് ഇന്നും* നിലനില്‍ക്കുന്നു - ചന്തിക്കു കുറുകെ ഇന്നും ഒറ്റ നോട്ടത്തില്‍ വ്യക്തമായി കാണാവുന്ന, കറുപ്പു കലര്‍ന്ന ചാരനിറമുള്ള ഒരു പാട്, ചേച്ചിയുടെ കൈയില്‍ നിന്ന് കിട്ടിയ ശിക്ഷകളെക്കുറിച്ച് വേദനിപ്പിക്കുന്നതെങ്കിലും ഒപ്പം ആഹ്ലാദവും നല്‍കുന്ന ഓര്‍മകള്‍ ഉണര്‍ത്തിക്കൊണ്ട്. ഒരുപക്ഷേ അവിശ്വസനീയമെന്നു പോലും തോന്നിയേക്കാം, എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട അഞ്ജുച്ചേച്ചിയുടെ കൈയില്‍ നിന്ന് സ്നേഹസുരഭിലമായ ആ ‘സുവര്‍ണ പ്രഹരങ്ങള്‍’ ഏറ്റുവാങ്ങാനുള്ള ‘ഭാഗ്യം’ ലഭിച്ചതില്‍ എനിക്ക് ഇന്നും സന്തോഷവും അഭിമാനവുമാണുള്ളത്. ചേച്ചി സമ്മാനിച്ച ആ സ്നേഹപ്രഹരങ്ങളുടെ ബാക്കിപത്രമായി ചന്തിയുടെ ഇടതുവശത്ത് മുകളില്‍ തുടങ്ങി വലതുവശത്ത് താഴെയായി അവസാനിക്കുന്ന
ആ പാട് ഒരിക്കലും മായരുത് എന്നാണ് എന്റെ ആഗ്രഹം. ചേച്ചിയോട് എനിക്കും ചേച്ചിക്ക് എന്നോടുമുള്ള സ്നേഹം പോലെ ആ സ്നേഹത്തിന്റെ പ്രതിരൂപമായി ആ ചൂരല്‍പ്പാട് എന്നും ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കില്‍...!
Favourites
