Home
Home



About
About Me



Favourites Favourites


Photos
Photos



News
Editor's Desk



News
Special Correspondent



Works
Works



Blog
Blog



Biodata
Biodata



Contact Contact Me


Support
Help & Support





വിജി പിണറായി


Viji Pinarayi

SiteMap
Site Map



Viji gets caning from Anju Chechi for taking photos of female colleagues without permission. വിജിയ്ക്ക് അഞ്ജുച്ചേച്ചിയുടെ ചൂരലടി - വനിതാ സഹപ്രവർത്തകരുടെ ഫോട്ടോകൾ അനുമതിയില്ലാതെ എടുത്തതിന്

ഫോട്ടോഗ്രാഫറു’ടെ വികൃതി
(അഞ്ജുച്ചേച്ചിയുടെ കൈയില്‍ നിന്ന് കിട്ടിയ ഏറ്റവും മികച്ച ചൂരല്‍ പ്രയോഗത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഓര്‍മകള്‍)‍


ഫോർമൽ / സെമി-ഫോർമൽ രീതിയിൽ പാന്റ്സും ഷർട്ടും ധരിക്കുന്ന പെൺകുട്ടികളെ (സ്ത്രീകളെയും) കാണാൻ എന്തോ ഒരു പ്രത്യേക ഇഷ്ടം ഉണ്ട് എനിക്ക്. കോളേജിൽ പഠിക്കുമ്പോൾ കൂടെ പഠിച്ചിരുന്ന അപൂർവം ചില ‘സുന്ദരിക്കുട്ടി’കളോട് ആ പ്രായത്തിൽ സ്വാഭാവികമായി തോന്നാവുന്ന ആകർഷണത്തിന്റെ തുടർച്ചയാണോ എന്നറിയില്ല, കാരണമോ വിശദീകരണമോ ഒന്നും അറിയാത്ത ഒരിഷ്ടം. (ഏറെക്കുറെ നേർ വിപരീതമെന്നു തോന്നാം, പാവാടയും ജായ്കറ്റും ഹാഫ് സാരി / ദാവണിയുമൊക്കെയായി തനി നാടൻ ‘ലുക്ക്’ ഉള്ള കുട്ടികളെയും ഇഷ്ടമായിരുന്നു!) കാണുമ്പോൾ വെറുതെ നോക്കി ഭംഗി ആസ്വദിക്കുകയല്ലാതെ ‘കമന്റടിക്കു’കയോ മറ്റേതെങ്കിലും തരത്തിൽ ശല്യപ്പെടുത്തുകയോ അവരെക്കുറിച്ച് കൂട്ടുകാരോട് സംസാരിക്കുക പോലുമോ ചെയ്തിരുന്നില്ല. ചുരുക്കിപ്പറഞ്ഞാൽ 100% ‘പക്കാ ഡീസന്റ്’ പയ്യൻ...!

ഏതാണ്ട് അതേ കാലഘട്ടത്തിൽത്തന്നെയായിരുന്നു എനിക്ക് ഫോട്ടോഗ്രഫിയോടുള്ള താല്പര്യവും ഉടലെടുത്തത്. വീട്ടിൽ അച്ഛനോടു പോലും പറയാതെ ‘ചെലവു ചുരുക്കൽ യജ്ഞ’ത്തിലൂടെ ഒരു കൊഡാക് കെബി10 ക്യാമറ സ്വന്തമാക്കുന്നതിൽ ചെന്നെത്തിച്ച കടുത്ത ‘പ്രണയം’. (ഫോട്ടോഗ്രഫിയെപ്പറ്റി ഒരു ചുക്കും അറിയാത്ത ഒരു തുടക്കക്കാരന് ആ ‘സാദാ’ ഫിലിം ക്യാമറ തന്നെ ധാരാളമായിരുന്നു.) ആ ഇഷ്ടം പിന്നീട് പതുക്കെ വളർന്ന് അധികം വൈകാതെ Nikon P80-യിൽ എത്തി നിന്നു. (അതിനപ്പുറം വളരാൻ ആഗ്രഹമുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും അതിനൊത്ത കനം മടിശ്ശീലയ്ക്ക് ഇല്ലാതിരുന്നതു കൊണ്ട് എന്നിലെ ‘ഫോട്ടോഗ്രാഫറു’ടെ വളർച്ച അവിടെത്തന്നെ നിന്ന് ‘മുരടിച്ചു’ പോയി എന്നത് വേറെ കാര്യം.)

വർഷങ്ങൾക്കു ശേഷം മികച്ച ഗുണനിലവാരമുള്ള ക്യാമറ സംവിധാനത്തോടു കൂടിയ മൊബൈൽ ഫോണുകൾ സർവസാധാരണമാകുകയും അത്തരം ഒരു ഫോൺ സ്വന്തമാക്കാൻ കഴിയുകയും ചെയ്തതോടെ എന്നിലെ ഫോട്ടോഗ്രാഫർ വീണ്ടും സജീവമായി. സാധാരണ ക്യാമറ പോലെ പ്രത്യേക ‘കെയ്സും’ മറ്റും ഇല്ലാതെ അനായാസമായി പോക്കറ്റിൽ കൊണ്ടുനടക്കാനും ഉപയോഗിക്കാനുമുള്ള സൗകര്യം ഫോണിന് ഉണ്ട് എന്നത് ഫോൺ ക്യാമറ ഉപയോഗിച്ചുള്ള ഫോട്ടോ എടുപ്പ് എന്ന രീതി വ്യാപകമായി ഉപയോഗിക്കാൻ മറ്റു പലരെയും പോലെ എനിക്കും പ്രേരകമായി. മുൻപ് പറഞ്ഞ ‘സൗന്ദര്യാസ്വാദന പ്രേമം’ കൂടി ചേർന്നതോടെ എന്റെ ഫോണിൽ പാന്റ്സ് - ഷർട്ട് ധാരിണികളായ യുവതികളുടെ ഫോട്ടോകൾ ഒരു ‘കലക്‌ഷൻ’ ആയി രൂപം കൊണ്ടുതുടങ്ങി. വഴിയിലൂടെ നടക്കുമ്പോൾ യാദൃശ്ചികമായി കാണാനിടയാകുന്ന പെൺകുട്ടികളും യൂണിഫോമിലുള്ള പോലീസ് ഉദ്യോഗസ്ഥരും ഓഫീസിലെ സഹപ്രവർത്തകരുമൊക്കെ ഉണ്ടായിരുന്നു അക്കൂട്ടത്തിൽ. ‘പോസ്’ ചെയ്തതല്ലാത്ത ‘സ്വാഭാവിക’ ഫോട്ടോകളായിരുന്നു അവയിൽ ഏറെയും. (അവർ അറിയാതെ പകർത്തിയതാണെന്ന് പറയാതെ തന്നെ ഊഹിക്കാമല്ലോ!)

2019 ഡിസംബര്‍. ആർക്കും പ്രശ്നമൊന്നുമുണ്ടാക്കാതെ മാസങ്ങളോളം തുടർന്നുപോന്ന ‘ഫോട്ടോയെടുപ്പു പരിപാടി’ ഒടുവിൽ അതിന്റെ സ്വാഭാവിക പരിണാമത്തിലെത്തി. ഒരു ദിവസം ഉച്ചതിരിഞ്ഞ് മൂന്നു മണിയോടടുത്ത സമയത്ത് എന്നെത്തേടി ഒരു ഫോൺ വിളി എത്തി - ഞങ്ങളുടെ ഡിപ്പാർട്ടുമെന്റ് ഹെഡിന്റെ. ലീഗൽ ഡിപ്പാർട്ടുമെന്റിനടുത്തുള്ള കോൺഫറൻസ് ഹാളിലേക്ക് ചെല്ലാനായിരുന്നു നിർദേശം. അവിടെ ചെന്ന എന്ന കാത്ത് അദ്ദേഹത്തോടൊപ്പം മറ്റൊരാൾ കൂടി ഉണ്ടായിരുന്നു - എച്ച് ആർ വിഭാഗം മേധാവി. മുഖവുരയൊന്നുമില്ലാതെ അദ്ദേഹം നേരെ കാര്യത്തിലേക്കു കടന്നു. എന്നെക്കുറിച്ച് അദ്ദേഹത്തിനു ലഭിച്ച ഗൗരവമേറിയ ഒരു പരാതി ആയിരുന്നു വിഷയം. ഉച്ചഭക്ഷണത്തിനു ശേഷമുള്ള ഇടവേളയിലും ചായ സമയത്തും മറ്റും ഞാൻ മൊബൈൽ ഫോൺ ഉപയോഗിച്ച് രഹസ്യമായി വനിതാ സഹപ്രവർത്തകരുടെ വീഡിയോ എടുക്കുന്നതായി സംശയമുണ്ട് എന്നായിരുന്നു പരാതി. അഡ്മിനിസ്ട്രേഷൻ വിഭാഗത്തിലെ ഒരു സഹപ്രവർത്തകയായിരുന്നു പരാതിക്കാരി. ഫോൺ പോക്കറ്റിലിടാതെ സദാ കൈയിൽ കൊണ്ടുനടക്കുന്നതു കണ്ടാൽ സംശയം തോന്നിയില്ലെങ്കിലല്ലേ അത്ഭുതമുള്ളൂ. (പരാതിക്കാരിയായ ആ സഹപ്രവർത്തക ഏതാനും തവണ എന്റെ ‘രഹസ്യ ഫോട്ടോഗ്രഫി’ക്ക് വിഷയമായിട്ടുണ്ടായിരുന്നു.)

എന്റെ ഫോൺ വാങ്ങി നടത്തിയ പരിശോധനയിൽ പരാതിക്കാരി ഉൾപ്പെടെ രണ്ടുമൂന്നു സഹപ്രവർത്തകരുടെ ഫോട്ടോകൾ കണ്ടെടുക്കപ്പെട്ടതോടെ പ്രശ്നം ഗുരുതരമായി. ഫോട്ടോകൾക്കൊപ്പം ഫോണിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന ‘സ്വകാര്യ’ ഫോട്ടോകളും (എനിക്ക് അഞ്ജുച്ചേച്ചിയുടെ കൈയിൽ നിന്ന് അടി കിട്ടുന്ന രംഗങ്ങളുടേത് ഉൾപ്പെടെ) സിനിമ - ടെലി-സീരിയൽ വീഡിയോ ക്ലിപ്പുകളും അടക്കം എന്താണെന്ന് വിശദീകരിക്കേണ്ട അവസ്ഥ സംജാതമായി. പതിനഞ്ചു മിനിറ്റോളം നീണ്ട പരിശോധനയ്ക്കൊടുവിൽ, പരാതിയിൽ ആരോപിക്കപ്പെട്ടതു പോലെ ‘രഹസ്യ വീഡിയോ’കളോ കുറ്റകരമെന്നു പറയാവുന്ന ഫോട്ടോകളോ ഫോട്ടോകളുടെ ദുരുപയോഗമോ ഒന്നും ഇല്ലെന്നു വ്യക്തമായി. സംശയിക്കപ്പെട്ടതു പോലെ ‘മത്തായി കുഴപ്പക്കാരനല്ല’ എന്ന് ബോധ്യമായതും അന്നേവരെയുള്ള എന്റെ ‘മിസ്റ്റർ ക്ലീൻ ഇമേജും’ കൊണ്ടാവാം, അച്ചടക്ക നടപടികൾ ഉൾപ്പെടെയുള്ള ഔദ്യോഗിക നടപടിക്രമങ്ങളിലേക്ക് പോകാതെ, സഹപ്രവർത്തകരുടെ ഫോട്ടോകൾ ഡിലീറ്റു ചെയ്യിച്ച് വാക്കാലുള്ള ഒരു ‘വാണിങ്ങും’ തന്ന് നടപടികൾ അവസാനിപ്പിക്കാൻ മാനേജ്‌മെന്റ് തയ്യാറായി.

ആ പ്രശ്നം അതോടെ അവസാനിച്ചു എന്നായിരുന്നു ഞാൻ കരുതിയത്. എന്നാൽ ‘പിടിച്ചതിലും വലുതായിരുന്നു മാളത്തിൽ’ എന്നു പറഞ്ഞതു പോലെ ശരിക്കും ‘പണി’ വരാനിരിക്കുന്നതേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. ഞാൻ ഓഫീസിലെ ‘രഹസ്യ ഫോട്ടോയെടുപ്പു പരിപാടി’ അവസാനിപ്പിച്ചതോടെ അടുത്ത ഒരു മാസത്തോളം പ്രത്യേകിച്ച് പ്രശ്നങ്ങളൊന്നുമില്ലാതെ കടന്നുപോയി. 2020 ജനുവരി 12 ഞായറാഴ്ച . രാവിലെ ഒൻപതു മണിയോടെ ഒരു ഫോൺ കോൾ എന്നെത്തേടിയെത്തി - മറ്റാരുമല്ല, അഞ്ജുച്ചേച്ചി. കുറച്ചു ദിവസം മുൻപ് പെട്ടെന്ന് പ്ലാൻ ചെയ്ത ഒരു ‘ടൂർ പ്രോഗ്രാമി’നായി ഭർത്താവിനും മക്കൾക്കുമൊപ്പം മുംബൈയിൽ എത്തിയിട്ടുണ്ടെന്നും ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് വരുന്നു എന്നും അറിയിക്കാനായിരുന്നു വിളിച്ചത്. പതിനഞ്ചു വർഷമായി ഞാൻ മുംബൈയിൽ ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടും ഒരിക്കൽപ്പോലും അവിടേക്ക് വന്നിരുന്നില്ലാത്ത ചേച്ചിയുടെ വക ഒരു ‘പ്ലസന്റ് സർപ്രൈസ്’ എന്നായിരുന്നു എനിക്കു തോന്നിയത്. (ചേച്ചിയുടെ ഭർത്താവ് ജോലിയുടെ ഭാഗമായി ഏതാനും തവണ മുംബൈയിൽ വന്നിരുന്നെങ്കിലും ഫോണിൽ സംസാരിച്ചിരുന്നതല്ലാതെ ഒരിക്കൽപ്പോലും എന്നെ കാണാൻ വന്നിരുന്നുമില്ല.)

ആദ്യമായി കാണാൻ വരുന്ന ചേച്ചിയെ സ്വീകരിക്കാൻ കാര്യമായ ഒരുക്കങ്ങളൊന്നും നടത്താൻ സമയം കിട്ടിയില്ല. പതിനൊന്നു മണിയോടെ ചേച്ചിയും കുടുംബവും മുംബൈ ഉപനഗരമേഖലയിലെ മീരാറോഡിൽ ഞാൻ താമസിക്കുന്ന, കമ്പനിവക ഫ്ലാറ്റിൽ എത്തി. ഒരു മണിക്കൂറോളം വീട്ടു - നാട്ടു വിശേഷങ്ങളും മറ്റും പറഞ്ഞ് ഇരുന്നതിനിടെ നക്ഷത്ര (ചേച്ചിയുടെ മൂത്ത മകൾ) ഐസ്ക്രീം കഴിക്കണമെന്ന ആഗ്രഹം പറഞ്ഞു. ഞങ്ങളുടെ ഫ്ലാറ്റ് ഉൾപ്പെടുന്ന ഹൗസിങ് കോംപ്ലക്സിൽത്തന്നെ ഐസ്ക്രീം വാങ്ങാൻ കിട്ടുന്ന കട ഉണ്ടെന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞപ്പോൾ ‘എങ്കിൽ ഞാൻ ചെന്ന് വാങ്ങിക്കൊണ്ടു വരാം’ എന്നുപറഞ്ഞ് ബിപു (ബിപ്ലബ് - ചേച്ചിയുടെ ഭർത്താവ്) പുറത്തേക്കിറങ്ങി. ഞാനും ചേച്ചിയും സംസാരം തുടർന്നു.

ചർച്ച വീട്ടുവിശേഷങ്ങൾ വിട്ട് ഓഫീസിലേക്കും ജോലിക്കാര്യങ്ങളിലേക്കും മറ്റും കടന്ന ഘട്ടത്തിലാണ് തീർത്തും അപ്രതീക്ഷിതമായി അതു സംഭവിച്ചത് - ‘നീ ഓഫീസിലെ ഏതോ പെൺകുട്ടികളുടെ ഫോട്ടോ അവരറിയാതെ എടുത്തെന്നോ അവർ എച്ച് ആറിന് കംപ്ലെയിന്റ് കൊടുത്തെന്നോ എച്ച് ആർ ഹെഡ് നിന്നെ വിളിപ്പിച്ചെന്നോ ഒക്കെ ചില വാർത്തകൾ കേട്ടല്ലോ...’ എന്നൊരു ചോദ്യം ചേച്ചിയുടെ വക! ഞാൻ ശരിക്കും ഞെട്ടിയെന്ന് പ്രത്യേകിച്ച് പറയേണ്ടല്ലോ. ‘ചേച്ചിയോട് ആരാ പറഞ്ഞത്’ എന്ന ചോദ്യത്തിന് ‘അതൊക്കെ പിന്നെ പറയാം, നീ ആദ്യം ഞാൻ ചോദിച്ചതിന് ഉത്തരം പറ’ എന്നായിരുന്നു ചേച്ചിയുടെ മറുപടി. ‘പണി വരുന്നുണ്ടവറാച്ചാ’ എന്ന് ആരും പറയാതെതന്നെ ഊഹിക്കാമായിരുന്നു! വിവരങ്ങൾ കൃത്യമായി അറിഞ്ഞിട്ടു തന്നെയാണ് ചേച്ചിയുടെ ചോദ്യമെന്ന് മനസ്സിലായി. ഒളിക്കാനും മറയ്ക്കാനും ഒഴിഞ്ഞുമാറാനുമൊന്നും ശ്രമിക്കാതെ സംഭവിച്ചതൊക്കെ തുറന്നു പറയുകയേ മാർഗമുള്ളൂ.

അനിയന്‍ തന്റെ ‘കാൻഡിഡ് ഫോട്ടോഗ്രഫി കഥ’ മുഴുവന്‍ പറഞ്ഞുതീരുന്നതുവരെ ചേച്ചി ശ്രദ്ധിച്ച് കേട്ടിരുന്നു. കാര്യങ്ങളൊക്കെ വിശദമായി കേട്ടുകഴിഞ്ഞ ശേഷമായിരുന്നു ചേച്ചി സംസാരം തുടർന്നത്. ‘അപ്പോള്‍ അങ്ങനെയൊക്കെയാണ് കാര്യങ്ങൾ, അല്ലേ...? വയസ്സ് നാല്പത്തിരണ്ടാകാറായിട്ടും എന്തിനാടാ ഇങ്ങനെ ടീനേജ് പിള്ളേരെപ്പോലെ...?’ ‘അതു പിന്നെ... ഏച്ചീ... ഞാന്‍ അങ്ങനെ...’ തപ്പിത്തടയുന്നതിനിടെ ചേച്ചിയുടെ അടുത്ത ചോദ്യം വന്നു: ‘ജസീ*... കേട്ടില്ലേ ഇവന്റെ ‘ഓഫീസ് വിശേഷങ്ങൾ’? എന്താ ചെയ്യേണ്ടതെന്ന് നീ തന്നെ പറ...’ (*ജസിത - എന്റെ ഭാര്യ). ‘നിങ്ങൾ ഏച്ചിയും അനിയനുമല്ലേ? എന്താന്നു വെച്ചാൽ ഏച്ചി തന്നെ തീരുമാനിച്ചോ’ എന്നായിരുന്നു മറുപടി. ‘ഈ പ്രായത്തിൽ ഇതുപോലുള്ള ‘അസുഖം’ വരുന്നത് പതിനാലു വയസ്സിന്റെ മാനസിക നില കൊണ്ടാണെങ്കിലും ആ പ്രായത്തിൽ കൊടുക്കേണ്ട ‘മരുന്നൊ’ന്നും മതിയാവില്ല. ഒരു മേജർ ‘ഓപ്പറേഷൻ’ തന്നെ വേണ്ടിവരും. അതിന് പേഷ്യന്റിന്റെയും ഫാമിലിയുടെയും ‘കൺസെന്റ്’ വേണം' എന്നായി ചേച്ചി. ‘അതിനെന്താ... ഏച്ചിക്ക് എന്നെ എപ്പോൾ വേണമെങ്കിലും ആവശ്യാനുസരണം ചികിത്സിക്കാനുള്ള ‘ലൈഫ്‌ടൈം കൺസെന്റ്’ ഞാൻ പണ്ടേ തന്നിട്ടുണ്ടല്ലോ... ഇപ്പോൾ ജസിയുടെ സമ്മതവും കിട്ടിയല്ലോ‘ എന്ന് ഞാനും.

‘അപ്പോൾ ശരി... ഓപ്പറേഷനു വേണ്ട ‘സർജിക്കൽ എക്വിപ്മെന്റ്സ്’ ഒക്കെ ഞാൻ കൊണ്ടുവന്നിട്ടുണ്ട്... നീ ചെന്ന് എന്റെ ആ ബാഗ് തുറക്ക്...’ ചേച്ചി പറഞ്ഞതു കേട്ട് ഞാൻ ചേച്ചി ഹാളിന്റെ ജനലിനടുത്ത് വെച്ചിരുന്ന ബാഗ് തുറന്നു. ‘അതിൽ മുകളിൽ മടക്കി വെച്ചിട്ടുള്ള പിങ്ക് ഷാളിന്റെ അടിയിൽ നീല നിറമുള്ള ഒരു പ്ലാസ്റ്റിക് കവർ ഉണ്ട്, അതിങ്ങെടുക്ക്...’ അടുത്ത ആജ്ഞ. ഞാൻ ആ കവർ എടുത്ത്, കസേരയിൽ ഇരിക്കുകയായിരുന്ന ചേച്ചിയുടെ നേരെ നീട്ടി. അകത്ത് എന്താണെന്ന് അറിയാനുള്ള ആകാംക്ഷ എല്ലാവരുടെയും മുഖങ്ങളിൽ വ്യക്തമായിരുന്നത് ചേച്ചിക്ക് എളുപ്പം മനസ്സിലായി. ‘അതിനകത്ത് എന്താണെന്നായിരിക്കും ആലോചിക്കുന്നത്, അല്ലേ? തുറന്ന് നോക്കിക്കോ’ എന്നായി ചേച്ചി. ‘സിപ്‌ലോക്ക്’ സംവിധാനമുള്ള കവർ തുറന്ന് നോക്കിയ ഞാൻ ആദ്യമൊന്നു ഞെട്ടി. വരുന്നത് എട്ടിന്റെയല്ല, ‘എൺപത്തിയെട്ടിന്റെ’ പണിയാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ ഒട്ടും ആലോചിക്കേണ്ടിവന്നില്ല - ചേച്ചി പറഞ്ഞ ആ ‘സർജിക്കൽ എക്വിപ്മെന്റ്’ മറ്റൊന്നുമായിരുന്നില്ല, നല്ല ഒന്നാന്തരമൊരു വള്ളിച്ചൂരൽ! ടെന്നീസ് റാക്കറ്റിനെ അനുസ്മരിപ്പിക്കുന്ന രൂപത്തിൽ വളച്ച് അറ്റം റബ്ബർബാൻഡ് ഇട്ട് വെച്ചിരിക്കുകയായിരുന്നു. ഇരുപതു വർഷത്തെ നീണ്ട ഇടവേളയ്ക്കു ശേഷം എന്റെ ചന്തി ‘തൊലിരഹിത’മാകാൻ ഇനി മിനിറ്റുകൾ മാത്രമേയുള്ളൂ എന്ന തിരിച്ചറിവോടെ ആ ‘സർജിക്കൽ നൈഫ്’ പുറത്തെടുത്ത് റബ്ബർബാൻഡ് അഴിച്ച് നിവർത്തി ചേച്ചിയുടെ കൈയിലേക്ക് വെച്ചുകൊടുക്കുമ്പോൾ കാഴ്ചക്കാരുടെ മുഖങ്ങളിലും ഞെട്ടലും അത്ഭുതവും വ്യക്തമായിരുന്നു.

‘നിന്റെ അച്ഛനും അമ്മയും ഇപ്പോൾ ഇവിടെ ഇല്ലാത്തത് കഷ്ടമായിപ്പോയി... അവർ കൂടി അറിയേണ്ടതായിരുന്നു മോന്റെ ‘അസുഖ’വും ചികിത്സയുമൊക്കെ...’ ‘അത് സാരമില്ലേച്ചീ... എപ്പോഴും അവരൊക്കെ കൂടെ ഉണ്ടാകണം എന്നു വിചാരിക്കാൻ പറ്റില്ലല്ലോ...’ ‘അതു ശരിയാ... എന്നാലും അങ്കിളിനെ ഒന്നു വിളിച്ച് പറഞ്ഞേക്കാം ഓപ്പറേഷന്റെ കാര്യം...’ അതും പറഞ്ഞ് ചേച്ചി ഫോണെടുത്ത് എന്റെ അച്ഛനെ വിളിച്ചു. കൂടുതൽ വിശദീകരിക്കാനൊന്നും നിൽക്കാതെ ചുരുങ്ങിയ വാക്കുകളിൽ മോന്റെ ‘അസുഖ’വിവരം’ അറിയിച്ചു. ‘അവന്റെ അസുഖങ്ങൾക്ക് കൊടുക്കേണ്ട മരുന്നൊക്കെ മോൾക്ക് പണ്ടേ അറിയാമല്ലോ’ എന്ന് അച്ഛന്റെ പ്രതികരണം. ചേച്ചി ഫോൺ ‘സ്പീക്കർ മോഡി’ലിട്ടിരുന്നതു കൊണ്ട് എല്ലാവർക്കും കേൾക്കാമായിരുന്നു പറയുന്നതൊക്കെ. ‘അന്നത്തെ കാലത്ത് കൊടുത്തിരുന്ന മരുന്നൊന്നും മതിയാവില്ല അങ്കിൾ.. ഒരു ‘മേജർ ഓപ്പറേഷൻ’ തന്നെ വേണ്ടിവരും എന്നാ തോന്നുന്നത്. അതാ അങ്കിളിനെ വിളിച്ചത്...’ ‘അതിനെന്താ... ഓന്റെ എന്ത് ‘അസുഖ’ത്തിനും വേണ്ട ‘ചികിത്സ’ കൊടുക്കാൻ മോൾക്ക് എന്റെ സമ്മതമൊന്നും വേണ്ടല്ലോ...’ ‘അതൊക്കെ ശരിയാ... എന്നാലും ‘ചികിത്സ’ തുടങ്ങുന്നതിനു മുൻപ് അങ്കിളിനെ അറിയിക്കുന്നതല്ലേ പതിവ്... അത് തെറ്റിക്കേണ്ടെന്നു വെച്ചു...’ ‘എന്നാൽ ശരി. മോള് പതിവുകൾ ഒന്നും തെറ്റിക്കണ്ട... കൊടുക്കേണ്ടത് എന്താന്നുവെച്ചാൽ ചന്തിക്കു തന്നെ കൊടുത്തോ എത്ര വേണമെങ്കിലും... ഓന് വയസ്സ് നാല്പത്തിരണ്ട് ആയതൊന്നും കണക്കാക്കണ്ട, അടിച്ചു പൊളിച്ചോ... ഞാൻ ഒരു അര മണിക്കൂർ കഴിഞ്ഞ് വിളിക്കാം ‘ഓപ്പറേഷൻ’ കഴിഞ്ഞ് വിവരം അറിയാൻ...’ അതും പറഞ്ഞ് അച്ഛൻ ഫോൺ വെച്ചു.

‘അങ്ങനെ ആ ‘ക്ലിയറൻസും’ കിട്ടി. അപ്പോൾ ഇനി ‘പരിപാടി’ക്ക് ഒരുങ്ങാം, അല്ലേ...?’ ‘ഏച്ചി തുടങ്ങിക്കോ... ഞാൻ റെഡിയാ...’ ഞാൻ പറഞ്ഞതു കേട്ട് ചേച്ചിയുടെ മുഖത്ത് ചെറിയൊരു പുഞ്ചിരി തെളിഞ്ഞു. ‘പത്തിരുപതു കൊല്ലമായില്ലേ മോന് ഏച്ചീന്റെ കൈയീന്ന് കിട്ടിയിട്ട്... അതായിരിക്കും ഇത്ര ധൃതി, അല്ലേ...?’ ‘ആ... അങ്ങനേം വിചാരിക്കാം. കാൺട് വെയിറ്റ്, വോൺട് വെയിറ്റ്...!’ ‘അതു പറ്റില്ല... പഴയ പോലെ അല്ലല്ലോ, ഇപ്രാവശ്യത്തേത് ‘മേജർ സർജറി’ അല്ലേ? അതിന് കുറേ പ്രിപ്പറേഷൻസ് ചെയ്യാനുണ്ട് ആദ്യം...’ ‘ങും? അതെന്താ...’ ഞാൻ ചോദ്യം മുഴുമിപ്പിക്കും മുൻപ് ചേച്ചിയുടെ മറുപടി വന്നു: ‘‘ഓപ്പറേഷൻ’ നടത്തേണ്ടത് ‘പേഷ്യന്റി’ന്റെ ശരീരത്തിലല്ലേ... ഡ്രസ്സിന്റെ മേലെ അല്ലല്ലോ... അതുകൊണ്ട് മോൻ ഒരു കാര്യം ചെയ്യ്... ആദ്യം ഈ ലുങ്കി അങ്ങോട്ട് അഴിച്ചു വെച്ചേക്ക്...’ മുൻപ് ഏതാനും ചില സന്ദർഭങ്ങളിൽ ചെയ്തിട്ടുള്ളതു പോലെ ജട്ടി മാത്രമിട്ടു നിർത്തി അടി തരാനാണ് ചേച്ചിയുടെ പ്ലാൻ. അന്നൊന്നും ചേച്ചിയുടെ മുൻപിൽ അങ്ങനെ നിന്നുകൊടുക്കാനും പരസ്യമായിത്തന്നെ അടി വാങ്ങാനുമൊന്നും മടിയോ ചമ്മലോ ഒന്നും തോന്നിയിരുന്നില്ല. പക്ഷേ ഇപ്പോൾ ഈ പ്രായത്തിൽ, അതും ഭാര്യയുടെയും ചേച്ചിയുടെ മക്കളുടെയും മുൻപിൽ... ആ... സാരമില്ല. എനിക്ക് ചേച്ചിയുടെ കൈയിൽ നിന്ന് പണ്ട് കിട്ടിയിരുന്നതൊക്കെ ജസിക്ക് അറിയാം. (ഫോട്ടോകൾ - ഇവിടെ ഉള്ളതു മാത്രമല്ല, വേറെയും - കണ്ടിട്ടുണ്ട്, അവയുടേത് ഉൾപ്പെടെ കഥകളൊക്കെ ഞാൻ തന്നെ പറഞ്ഞുകൊടുത്തിട്ടുമുണ്ട്.) അല്ലെങ്കിലും ഭാര്യയുടെ മുൻപിൽ ഏതു വേഷവും ആകാമല്ലോ. അപ്പോൾ അവളുടെ കാര്യം ഒകെ. പിന്നെ ചേച്ചിയുടെ മക്കൾ. അവർ ആദർശും ആതിരയും* ആണെന്നു വിചാരിച്ചാൽ മതിയല്ലോ. (*ആദർശും ആതിരയും അച്ഛന്റെ ഇളയച്ഛന്റെ കൊച്ചുമക്കളാണ്. എനിക്ക് ചേച്ചിയുടെ കൈയിൽ നിന്ന് അടി കിട്ടുന്നത് - ജട്ടി മാത്രമിട്ടു നിർത്തി അടി തരുന്നത് ഉൾപ്പെടെ - പല തവണ കണ്ടിട്ടുണ്ട് രണ്ടു പേരും.) കൂടുതൽ ആലോചിച്ചു നിൽക്കാതെ ഞാൻ ഉടുത്തിരുന്ന ലുങ്കി അഴിച്ച് കസേരയിലേക്കിട്ടു.

‘ലുങ്കി മാറ്റി... ഇനി എന്താ ഏച്ചീ അടുത്തത്...?’ ഞാൻ ചേച്ചിയുടെ മുഖത്തേക്കു നോക്കി. ‘അയ്യേ... ഈ മാമന് നാണമില്ല...!’ നക്ഷത്രയുടെ പൊട്ടിച്ചിരിയോടെയുള്ള പറച്ചിൽ കേട്ടപ്പോഴാണ് മറ്റൊരു കാര്യം ഞാൻ - ചേച്ചിയും - ശ്രദ്ധിച്ചത് - എന്റെ ജട്ടിയുടെ ഇലാസ്റ്റിക് ബാൻഡുകൾ അല്പം ലൂസായിരുന്നതു കാരണം മുകളിലേക്കു വലിഞ്ഞ് ചന്തി ഭാഗികമായി പുറത്തു കാണാവുന്ന നിലയിലായിരുന്നു. ‘‘പേഷ്യന്റി’ന്റെ അണ്ടർവെയർ ഇങ്ങനെ ലൂസായി കിടക്കുന്നത് ‘ഓപ്പറേഷൻ’ സുഗമമായി നടക്കുന്നതിന് തടസ്സമാ... അതുകൊണ്ട് നീ ഒരു കാര്യം കൂടി ചെയ്യ്... അത് കുറച്ച് ടൈറ്റാക്കി വെക്കാൻ എന്തെങ്കിലും വഴി നോക്ക്... അല്ലെങ്കിൽ കൈ കൊണ്ട് വലിച്ചു പിടിക്കേണ്ടിവരും.’ ചേച്ചി പറഞ്ഞതു കേട്ട് ഞാൻ ഒന്നുരണ്ടു നിമിഷം ഒന്ന് ആലോചിച്ചു. ലൂസായ ഇലാസ്റ്റിക് ടൈറ്റാക്കി നിലനിർത്തണമെങ്കിൽ ഒന്നുകിൽ മടക്കി തുന്നി വെക്കണം, അതല്ല, കുറച്ചു നേരത്തേക്ക് മതിയെങ്കിൽ വല്ല സേഫ്റ്റി പിന്നോ മറ്റോ ഉപയോഗിച്ചാലും മതി. ആദ്യത്തേതിന് സമയം കൂടുതൽ വേണം. രണ്ടാമത്തേതിനാണെങ്കിൽ പിൻ തെരയാൻ നിൽക്കണം,. ജസിയുടെ ബാഗിലോ മറ്റോ കാണുമായിരിക്കും, പക്ഷേ കിട്ടുമെന്ന് ഉറപ്പൊന്നുമില്ല. പിന്നെയുള്ളത് ഒരു താൽക്കാലിക ‘എളുപ്പവഴി’യാണ് - ആവശ്യവും താൽക്കാലികം മാത്രമായയതു കൊണ്ട് അതുതന്നെ മതി. കുറച്ച് ‘റിസ്ക്’ കൂടുതലാണ് - ‘എക്സ്പോഷർ റിസ്ക്’ ഉള്ളതു കൊണ്ട് കുട്ടികൾക്ക് കളിയാക്കാൻ കൂടുതൽ കാരണം കിട്ടും. (നാല്പത്തിരണ്ടു വയസ്സുള്ള ‘മാമൻ’ ജട്ടി മാത്രമിട്ട് ചന്തി കാണിച്ചുകൊണ്ട് നിൽക്കുന്നതു കണ്ടാൽ കളിയാക്കാൻ തോന്നിയില്ലെങ്കിലല്ലേ അത്ഭുതമുള്ളൂ!) അതു സാരമില്ല, കുട്ടികളല്ലേ? പിന്നെ അടി കിട്ടുമ്പോഴുള്ള ‘ഇം‌പാക്ട് റിസ്ക്’ - ചേച്ചിയുടെ അടിയല്ലേ... വെറുമൊരു ജട്ടിയുടെ സംരക്ഷണം കൊണ്ട് വലിയ വ്യത്യാസമൊന്നും വരില്ല. അങ്ങനെയൊരു നിഗമനത്തിൽ എത്തി ഞാൻ ജട്ടിയുടെ ‘വെയിസ്റ്റ് ബാൻഡ്’ അല്പം മുകളിലേക്ക് വലിച്ച് ടൈറ്റ് ആക്കി ഇട്ടു. പക്ഷേ കണക്കുകൂട്ടലിൽ ചെറിയൊരു പിശകു പറ്റി - ‘എക്സ്പോഷർ ലെവൽ’ പ്രതീക്ഷിച്ചതിലും കുറച്ച് കൂടിപ്പോയി! ചന്തിയുടെ പകുതിയോളം (അതോ അതിലും കൂടുതലോ?) ഭാഗം പുറത്തു കാണാവുന്ന നില! കുട്ടികൾക്ക് ‘ആഘോഷിക്കാൻ’ കൂടുതലൊന്നും വേണ്ടല്ലോ.

‘അയ്യേ... അങ്കിൾ... ഷെയിം ഷെയിം...!’ ‘അങ്കിളിന്റെ ബട്ടക്‌സ് ഒക്കെ കാണാലോ അങ്കിൾ... ഷെയിം...!’ ‘നച്ചൂ... നോ...’ കുട്ടികളുടെ ആരവങ്ങൾക്ക് തടയിട്ടുകൊണ്ട് ചേച്ചിയുടെ ഇടപെടൽ. ‘സാരമില്ല ഏച്ചീ... അവർക്ക് ആദ്യമായി കിട്ടിയ ചാൻസല്ലേ? അവർക്ക് തോന്നുന്നതൊക്കെ പറഞ്ഞോട്ടെ, തടയണ്ട. ഏച്ചി അവരെ വിട്ട് നമ്മുടെ അടുത്ത പരിപാടി എന്താന്ന് പറ...‘ ഞാൻ ചേച്ചിയുടെ അടുത്തേക്കു ചെന്നു. അതിനിടെ നക്ഷത്ര അമ്മയുടെ ഫോൺ എടുത്ത് എന്തോ ചെയ്യുന്നതു കണ്ടു. (അമ്മയുടെ കൈയിൽ നിന്ന് അടി വാങ്ങാൻ പോകുന്ന അങ്കിളിന്റെ ഫോട്ടോ എടുക്കാനുള്ള ഒരുക്കമായിരുന്നു എന്ന് പിന്നീടു മനസ്സിലായി.)

‍‍Viji going to receive caning from Anju Chechi അഞ്ജുച്ചേച്ചിയുടെ കൈയിൽ നിന്ന് ചൂരലടി വാങ്ങാൻ പോകുന്ന  ഞാന്‍‍‍

‘സമ്മാനം’ വാങ്ങിയിട്ടു വരാം...
ചേച്ചിയുടെ ‘ചൂരൽ സമ്മാനം’ വാങ്ങാൻ പോകുന്നതിനിടെ ഒരു നിമിഷം

എന്റെ, മുൻപൊരിക്കലും കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത ‘വേഷം’ കണ്ട് ചേച്ചിക്കും ചിരി വന്നു. ‘ആഹാ...! നല്ല സൂപ്പർ വേഷം...! അടി മേടിക്കാൻ ഇതിലും നല്ല വേഷം വേറെയില്ല...!’ ‘അതു പിന്നെ... ‘ഡോക്ടർ അഞ്ജു’ അല്ലേ പറഞ്ഞത് ‘പേഷ്യന്റി’ന്റെ ശരീരത്തിലാണ് ‘സർജറി’ നടത്തേണ്ടത് എന്ന്. അപ്പോൾപ്പിന്നെ ‘പേഷ്യന്റ്’ അതിനു തയ്യാറായിത്തന്നെ വരണ്ടേ? ഈ വേഷത്തിലാകുമ്പോൾ നേരിട്ട് ശരീരത്തിൽത്തന്നെ ‘സർജിക്കൽ നൈഫ്’ പ്രയോഗിക്കാമല്ലോ...!’ ‘ആ... അതു ശരിയാ... ‘പേഷ്യന്റ്’ ഒരുങ്ങിത്തന്നെ വന്ന സ്ഥിതിക്ക് ഇനിയും വെച്ചു താമസിപ്പിക്കാതെ നമുക്ക് ‘ഓപ്പറേഷൻ’ തുടങ്ങാം, അല്ലേ?’ ‘ഓകെ ഏച്ചീ... ‘ശുഭസ്യ ശീഘ്രം’ എന്നല്ലേ...? ഓപ്പറേഷൻ ഒക്കെ ആകുമ്പോൾ കഴിയുന്നത്ര നേരത്തെ നടത്തുന്നതു തന്നെയാ നല്ലത്...!’ ‘ങും... എന്നാൽപ്പിന്നെ അങ്ങനെ തന്നെ. മോന്റെ ‘അസുഖം’ ഒക്കെ ഏച്ചി വേഗം തന്നെ മാറ്റിത്തരാം... ഇങ്ങോട്ടു വന്നു നിൽക്ക്...’ ഹാളിന്റെ നടുവിൽ അടുത്തെങ്ങും തടസ്സങ്ങളൊന്നും ഇല്ലാത്ത ഒരു ഭാഗം ചൂണ്ടിക്കാട്ടി ചേച്ചി. ചേച്ചിയുടെ ഉദ്ദേശ്യം കൃത്യമായി മനസ്സിലാക്കി ഞാൻ ചേച്ചി കാണിച്ചുതന്ന ‘സ്പോട്ടി’ലേക്ക് ചെന്ന് ചുമരിനു നേരെ തിരിഞ്ഞ് പതിവുപോലെ കൈകള്‍ മുന്‍പില്‍ ഒതുക്കിപ്പിടിച്ചു നിലയുറപ്പിച്ചു - ചേച്ചിയ്ക്ക് കൃത്യമായി എന്റെ ചന്തിക്കു നോക്കിത്തന്നെ അടിക്കാൻ ഏറ്റവും സൗകര്യപ്രദവും ചന്തിയിൽ ചൂരൽ പതിയുന്ന കാഴ്ച ഒട്ടും മറയാതെ കാഴ്ചക്കാർക്ക് ദൃശ്യമാകുന്നതുമായ ‘ആംഗിളി’ൽ. പിന്നെ തലയൊന്നു തിരിച്ച് ജസിയുടെ മുഖത്തേക്കു നോക്കി. അങ്ങനെയൊരു ‘അത്യപൂർവ ദൃശ്യ’ത്തിന് സാക്ഷ്യം വഹിക്കാനുള്ള, അന്നോളം സ്വപ്നത്തിൽപ്പോലും ഉണ്ടായിട്ടില്ലാത്ത(?) ‘ഭാഗ്യം’ ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിച്ചില്ലെന്ന് അവളുടെ മുഖത്തുനിന്ന് വായിച്ചെടുക്കാമായിരുന്നു.

Viji all set and ready to receive a caning from Anju chechi on semi-naked buttocks‍ വിജി അഞ്ജുച്ചേച്ചിയുടെ കൈയിൽ നിന്ന് അർധനഗ്നമായ ചന്തിയിൽ ചൂരലടി ഏറ്റുവാങ്ങാൻ തയ്യാറായി നിൽക്കുന്നു

‘തുടങ്ങിക്കോ ഏച്ചീ... ഞാൻ റെഡി...’
അർധനഗ്നമായ ചന്തിയിൽ ചൂരലടി ഏറ്റുവാങ്ങാൻ തയ്യാറായി നിൽക്കുന്ന ഞാൻ

വളച്ച് കെട്ടിവെച്ചിരുന്നതു കാരണം ചൂരലിന് ഉണ്ടായിരുന്ന വളവ് ഒന്നു നിവർത്തിയും എതിർ വശത്തേക്ക് വളച്ചുനോക്കിയും ‘ഫ്ലെക്സിബിലിറ്റി’ ഉറപ്പു വരുത്തിയ ശേഷം പതിവുപോലെ ഇടതു കൈവെള്ളയിലും ഇട്ടിരുന്ന ചുരിദാർ ടോപ്പ് അല്പമൊന്നു ടൈറ്റാക്കി തുടയിലും ചെറുതായി അടിച്ചുനോക്കി ചേച്ചി തയ്യാറെടുപ്പുകള്‍ പൂര്‍ത്തിയാക്കി. പിന്നെ ചൂരൽ എന്റെ ചന്തിയിൽ ചേർത്തു വെച്ച് മെല്ലെ രണ്ടുതവണ തട്ടി - ‘ടാർഗെറ്റ്’ സെറ്റ് ചെയ്യാനെന്നോണം. രണ്ടു പതിറ്റാണ്ടിലേറെ നീണ്ട ഇടവേളയ്ക്കു ശേഷം ഒരിക്കൽക്കൂടി ചേച്ചിയുടെ ചൂരൽ എന്റെ ചന്തിയിൽ ‘ചിത്രരചന’യും ‘സർഗ സംഗീത’വും ഒരുക്കാൻ തുടങ്ങുകയാണ്. അതും പുതിയ ഏതാനും ‘ആസ്വാദക’രുടെ സാന്നിധ്യത്തിൽ, മുൻപൊരിക്കലും ഉണ്ടായിരുന്നില്ലാത്ത വിധം പകുതിയിലേറെയും നഗ്നമായ ചന്തിയിൽ...! വർഷങ്ങൾക്കു ശേഷമുള്ള തിരിച്ചുവരവിൽ ചേച്ചിയുടെ ‘പെർഫോമൻസ്’ എങ്ങനെയായിരിക്കും എന്ന ചിന്തയോടെ ഞാൻ ചൂരലിനെ ‘സ്വാഗതം’ ചെയ്യാൻ ഒരുങ്ങി നിൽക്കവേ പതിഞ്ഞ ശബ്ദത്തിൽ ഒരു മൂളൽ ചെവിയിലെത്തി - ‘കാമുക’നെ പുണരാൻ ഓടിയെത്തുന്ന കൗമാരക്കാരിയുടെ പാവാടത്തുമ്പിന്റെ മർമരം പോലെ. തൊട്ടുപിന്നാലെ ചന്തിയുടെ മധ്യഭാഗത്തായി പൊള്ളലേറ്റതു പോലെ ഒരു നീറ്റലും...! തുടക്കം തന്നെ സൂപ്പർ! ഇരുപതു കൊല്ലത്തെ ‘പരിശീലന രാഹിത്യം’ ചേച്ചിയുടെ വൈദഗ്ദ്ധ്യത്തെയും ‘പെർഫക്‌ഷനെ’യും ഒട്ടും ബാധിച്ചിട്ടില്ല...! മുപ്പതു കൊല്ലം മുൻപ് അച്ഛന്റെ കൈയിൽ നിന്ന് ആദ്യമായും അവസാനമായും കിട്ടിയതിനു ശേഷം നഗ്നമായ ചന്തിയിൽ കിട്ടുന്ന ആദ്യത്തെ അടി. ജട്ടിയുടെ നേരിയ ‘പ്രൊട്ടക്‌ഷൻ’ പോലും ഇല്ലാതെ ചേച്ചിയുടെ കൈയിൽ നിന്ന് കിട്ടുന്ന ആദ്യത്തേതും. ആ ‘ആദ്യ സമ്മാന’ത്തിന്റെ ‘മധുരം’ മുഴുവനായി ‘ആസ്വദിച്ചു’തീരും മുൻപേ അടുത്തതും കിട്ടി - ആദ്യത്തേതിന്റെ അല്പം മുകളിലായി പുളഞ്ഞിറങ്ങിയ മറ്റൊരു ‘മിന്നൽപ്പിണർ’. തൊട്ടുപിന്നാലെ കുറച്ചുകൂടി മുകളിലായി ജട്ടിയുടെ വക്കിനോടു ചേർന്ന് ഒരെണ്ണം കൂടി...!

ഏതാനും സെക്കൻഡുകളുടെ ഇടവേളയ്ക്കു ശേഷം ചേച്ചി ‘ചൂരൽ സംഗീത’ത്തിന്റെ അടുത്ത ‘നോട്ട്’ വായിക്കാൻ തുടങ്ങി. നാല്... അഞ്ച്... ആറ്... ആദ്യത്തേതിന്റെ തൊട്ടു താഴെ തുടങ്ങി താഴേക്കായിരുന്നു ചൂരലിന്റെ ‘യാത്ര’. ചന്തിയും തുടയുമായി ചേരുന്ന ‘ക്രിട്ടിക്കൽ സ്പോട്ടിൽ’ എത്തിയതോടെ ചോര പൊടിഞ്ഞുതുടങ്ങി. പിന്നെ മടക്കയാത്ര - ഏതാനും സെന്റിമീറ്റർ ഇടവിട്ട് തെളിഞ്ഞുകിടക്കുന്ന പാടുകൾക്കിടയിലെ വിടവുകൾ നികത്തിക്കൊണ്ട്. ഏഴ്... എട്ട്... ഒൻപത്... ഓരോ അടിക്കും ചന്തിയിലെ തൊലി പൊളിയുന്നത് കാണാതെ തന്നെ അറിയാനാവുന്നുണ്ട്.

ഒരു ഡസൻ തികച്ച ശേഷം ചേച്ചി ‘ചൂരൽ സംഗീത’ത്തിന്റെ ടോൺ ഒന്നു മാറ്റി. ഒരു ‘ഫാസ്റ്റ് നമ്പർ’ ആയിരുന്നു അടുത്തത് - വിരലിലെണ്ണാവുന്ന സെക്കൻഡുകൾ മാത്രം ഇടവിട്ട് ഒന്നിനു പിറകെ ഒന്നായി ‘ഹെവി ഡ്യൂട്ടി’ പ്രഹരങ്ങളുടെ ‘പെരുമഴക്കാലം’. ഓരോ അടിയുടെയും വേദന ശരിയായി ‘അബ്സോർബ്’ ചെയ്യാനുള്ള സമയം പോലും കിട്ടും‌ മുൻപ് അതിന്റെ തൊട്ടടുത്തു തന്നെ അടുത്ത അടി. വായുവിൽ പുളയുന്ന ചൂരലിന്റെ മുഴക്കവും ചന്തിയിൽ ഇടിമിന്നൽ തീർക്കുന്ന പ്രകമ്പനവും ചേർന്ന വെടിക്കെട്ടിലൂടെ കാഴ്ചക്കാരെ അമ്പരപ്പിച്ചുകൊണ്ട് കഷ്ടിച്ച് ഒന്നേകാൽ മിനിറ്റിനകം അടുത്ത ഡസൻ തികച്ച് ചേച്ചി തന്റെ ‘ഓൾ - ടൈം റെക്കോഡി’ന് ഒപ്പമെത്തി. ചൂരൽ കൊണ്ട് ചന്തിയുടെ മുകളിൽ നിന്ന് തുടയുടെ മുകൾ ഭാഗം വരെ ഏതാനും തവണ പതുക്കെ തലോടിക്കൊണ്ട് വീണ്ടും ചെറിയൊരു ഇടവേള.

‘ഇതുവരെ തന്നത് ‘അനസ്തെറ്റിക്സ്’ മാത്രമാ... ഇനിയാണ് ശരിക്കുള്ള ‘സർജിക്കൽ പ്രൊസീജ്യർ’ തുടങ്ങുന്നത്. ഓഫീസിൽ മോൻ പെർമിഷൻ ഇല്ലാതെ എടുത്ത ലേഡി കൊളീഗ്സിന്റെ ഓരോ ഫോട്ടോയ്ക്കും മോന്റെ ചന്തിയിലെ രണ്ടു പീസ് തൊലി വീതം കട്ട് ചെയ്ത് റിമൂവ് ചെയ്യണം. അതു കഴിഞ്ഞ് ‘അസുഖം’ വീണ്ടും വരാതിരിക്കാനുള്ള ‘പ്രിവന്റീവ് കെയർ’ ആയി ഓരോ പീസ് വേറെയും. അതാണ് ഈ ഓപ്പറേഷന്റെ പ്രോസസ്. മോന് മനസ്സിലായല്ലോ അല്ലേ?’ ‘മനസ്സിലായി ഏച്ചീ... അപ്പോൾ ഇനിയും മൂന്നു ഡസൻ കൂടി, അല്ലേ?’ ‘കറക്റ്റ്...! മോൻ കൃത്യമായി മനസ്സിലാക്കിയല്ലോ. അപ്പോൾപ്പിന്നെ ഇനി കൂടുതൽ വിശദീകരണമൊന്നും ഇല്ലാതെ 'ഓപ്പറേഷൻ' തുടങ്ങാം, അല്ലേ?’ ‘എന്നുവെച്ചാൽ എന്റെ ചന്തിയുടെ കാര്യം തീരുമാനമായി എന്ന്, അല്ലേ ഏച്ചീ?’ വേദന പുറത്തു കാട്ടാതിരിക്കാൻ പരമാവധി ശ്രമിച്ചുകൊണ്ട് ചുണ്ടിൽ ചെറിയൊരു പുഞ്ചിരി വരുത്തിയായിരുന്നു എന്റെ ചോദ്യം. ‘ആ... അതൊക്കെ ഓപ്പറേഷൻ കഴിയുമ്പോൾ അറിയാം...’ ചിരിച്ചുകൊണ്ടുതന്നെയായിരുന്നു ചേച്ചിയുടെ മറുപടി.

‘അനസ്തെറ്റിക് ഇൻജക്‌ഷൻ’ നൽകിയ വേദന നേരിയ മരവിപ്പിലേക്ക് വഴിമാറവേ ചേച്ചി ‘ഓപ്പറേഷനി’ലേക്കു കടന്നു. തോളൊപ്പം ഉയരത്തിൽ നിന്ന് മിന്നൽ വേഗത്തിൽ പറന്നെത്തി ഇടതു ചന്തിയുടെ മുകളിൽ നിന്ന് വലത്തേതിന്റെ താഴേക്ക് ഒരു ‘ക്രോസ് ലാൻഡിങ്’ നടത്തി, ചൂരൽ. ‘ടച്ച് ഡൗണി’നു പിന്നാലെ അതേ വേഗത്തിൽ ‘ടേക്ക് ഓഫും’. ചുമ്മാ അങ്ങ് പോകുകയല്ല, ചന്തിയുടെ ഇരുവശത്തു നിന്നുമായി നാലിഞ്ചിലധികം തൊലിയും വലിച്ചെടുത്തുകൊണ്ടായിരുന്നു ചൂരലിന്റെ മടക്കം. ‘ഹാാാൗ...!’ വേദന കടിച്ചമർത്താൻ കഴിവിന്റെ പരമാവധി ശ്രമിച്ചിട്ടും അടക്കാനാവാതെ കരച്ചിലിന്റെ ഒരു തുണ്ട് പുറത്തെക്കു വീഴുക തന്നെ ചെയ്തു. ‘റെക്കോഡ് ബ്രേക്കിങ്’ അത്യുജ്ജ്വലം! തൊട്ടുപിന്നാലെ പശ്ചാത്തലത്തിൽ രണ്ടുപേരുടെ കൈയടികളും ഉയർന്നു. അമ്മയുടെ തകർപ്പൻ പ്രകടനമാണോ അതോ മാമന്റെ കരച്ചിലാണോ കുട്ടികളെ പ്രേരിപ്പിച്ചത് എന്നറിയില്ല. എന്തായാലും അത് ചേച്ചിയുടെ ‘റെക്കോഡ് പെർഫോമൻസി’നുള്ള ഏറ്റവും വലിയ അംഗീകാരം തന്നെയായി. അതേ സമയം ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നില്ലാത്ത ആ കാഴ്ചയുടെ അമ്പരപ്പിൽ പകച്ചു നിൽക്കുകയായിരുന്നു ജസി.

മക്കളുടെ കൈയടികളും അനിയന്റെ അടക്കിപ്പിടിച്ച കരച്ചിലും ചേർന്ന് നൽകിയ നവോന്മേഷവും ഊർജ്ജവും ആവേശവും ഉൾക്കൊണ്ട ചേച്ചിയുടെ മാസ്മരിക പ്രകടനത്തിനായിരുന്നു അടുത്ത ഏതാനും മിനിറ്റുകൾ സാക്ഷ്യം വഹിച്ചത്. രണ്ടരയടി നീളമുള്ള ഒരു കരിനാഗത്തെപ്പോലെ ചേച്ചിയുടെ കൈയിൽ കിടന്ന് പുളയുന്ന ചൂരലിന്റെ സീൽക്കാരവും ഓരോ തവണയും ചന്തിയെ - ഇടയ്ക്ക് രണ്ടുമൂന്നു തവണ തുടകളെയും - പ്രകമ്പനം കൊള്ളിച്ചുകൊണ്ട് ചൂരൽ ആഞ്ഞു പതിയുമ്പോഴുള്ള ഇടിമുഴക്കവും ഓരോ അടിക്കുമൊപ്പം ചന്തിയിൽ തെളിയുന്ന രക്തചിത്രങ്ങളും ഇടയ്ക്ക് എന്റെ വായിൽ നിന്ന് ചിതറി വീഴുന്ന കരച്ചിൽച്ചീളുകളും ഓരോ അടിക്കും അകമ്പടിയായി കുട്ടികളുടെ കളിയാക്കലുകളും കൈയടികളും എല്ലാം ചേർന്ന് കാഴ്ചക്കാർക്ക് ശ്രവണ-ദർശന സുഖങ്ങളുടെ സ്വർഗീയാനുഭൂതി പകർന്ന അത്യുജ്ജ്വല ‘ജുഗൽബന്ദി’ അനുസ്യൂതം പുരോഗമിക്കവേ...

ഓരോ അടി കൊള്ളുമ്പോഴും വേദന കടിച്ചമർത്താൻ ശ്രമിക്കുന്നതിനൊപ്പം കിട്ടിയ അടിയുടെ എണ്ണം മനസ്സിൽ ‘റെക്കോഡ്’ ചെയ്യുന്നുമുണ്ടായിരുന്നു ഞാൻ. ‘ഓപ്പറേഷൻ’ ഒന്നാം ഘട്ടം പിന്നിട്ടതോടെ മുൻപ് ചില സന്ദർഭങ്ങളിൽ അവസാന ഘട്ടത്തിൽ ഉയരാറുണ്ടായിരുന്ന തോന്നൽ - ഏതു നിമിഷവും നിയന്ത്രണം നഷ്ടപ്പെട്ടേക്കുമെന്നത് - മനസ്സിൽ നാമ്പെടുത്തു തുടങ്ങി. ഇനിയും ഏറെ ദൂരം താണ്ടാനുണ്ടെന്ന തിരിച്ചറിവ് മറുവശത്തും ഉയർന്നതോടെ അടിയുടെ വേദനയ്ക്കൊപ്പം വേദനയും മനോബലവും തമ്മിലുള്ള ‘ബലപരീക്ഷണ’ത്തെക്കൂടി നേരിടണം എന്ന അവസ്ഥ സംജാതമായി. കരയാതിരിക്കാൻ ശ്രമിക്കണോ നിയന്ത്രണം വിട്ടുപോകാതെ നോക്കണോ രണ്ടും കൂടി ‘മാനേജ്’ ചെയ്യണോ... ആകെ കൺഫ്യൂഷൻ. വൈകാതെ അടിയുടെ എണ്ണം നാല്പതും കടന്ന് പ്രായത്തിനൊപ്പം എത്തുകയും ചേച്ചി അടിയുടെ ‘ഫോഴ്സ്’ ഒട്ടും കുറയ്ക്കാൻ പോലും പോകുന്നില്ലെന്ന് ഉറപ്പാകുകയും ചെയ്തതോടെ നിയന്ത്രണശ്രമം പരാജയപ്പെടുമെന്ന് ഏറെക്കുറെ ഉറപ്പായി. നാല്പത്തിമൂന്ന്... നാല്പത്തിനാല്... നാല്പത്തിയഞ്ച്...! തുടർച്ചയായി മൂന്നെണ്ണം ഏതാണ്ട് ‘ഫുൾ ഫോഴ്സി’ൽ ചന്തിയുടെ താഴെയായി ഒരേ സ്ഥാനത്തുതന്നെ കിട്ടിയതോടെ അനിവാര്യമായത് സംഭവിച്ചു - ജട്ടിയിൽ നനവു പടർത്തിക്കൊണ്ട് ഉറവെടുത്ത ഒരു ‘അരുവി’ വലതു തുടയിലൂടെ ഒഴുകിയിറങ്ങിത്തുടങ്ങി. ചേച്ചിയുടെ അടി കൊണ്ട് മൂത്രമൊഴിച്ചുപോകുക എന്ന അഭൂതപൂർവമായ അനുഭവം...! മുൻപ് ചിലപ്പോഴൊക്കെ സ്വപ്നങ്ങളിൽ മാത്രം കടന്നുവന്നിട്ടുള്ള ആ അനുഭവം ആദ്യമായി യാഥാർഥ്യമാകുകയാണ്. നാലു പതിറ്റാണ്ടിലേറെ നീണ്ട ജീവിതത്തിൽ മൂന്നു പതിറ്റാണ്ടു മുൻപ് ഒരിക്കൽ മാത്രം അറിഞ്ഞ അനുഭവം ഒരിക്കൽക്കൂടി...!

ആ ‘അത്ഭുതക്കാഴ്ച’ കണ്ടതോടെ കാഴ്ചക്കാരായ കുട്ടികളുടെ പ്രതികരണവും മറ്റൊരു തലത്തിലേക്കു മാറി. ‘അയ്യേ...! അങ്കിൾ അടി കൊണ്ട് മൂത്രമൊഴിച്ചേ...! ഷെയിം... ഷെയിം...!’ രണ്ടുപേരും കൈ കൊട്ടിക്കൊണ്ട് ഒരേ സ്വരത്തിൽ ആർത്തുവിളിച്ചു. ‘മമ്മീ... ദേ ഇതു കണ്ടോ... അങ്കിൾ മമ്മീന്റെ അടി കൊണ്ട് മൂത്രമൊഴിച്ചു...!’ നിതാന്ത (ചേച്ചിയുടെ ഇളയ മകൾ) അമ്മയുടെ ‘ശ്രദ്ധ ക്ഷണിച്ചു’. ‘അങ്കിളിന്റെ ബട്ടക്‌സ് മുഴുവൻ അടിച്ച് പൊട്ടിച്ചല്ലോ മമ്മി... ഇനീം അടി കൊണ്ടാൽ അങ്കിളിന്റെ കാര്യം എന്താവും...’ എന്ന് നക്ഷത്ര. അനിയൻ ‘ചരിത്രം കുറിച്ച’ ആ രംഗം കണ്ടിട്ടും നേരിയൊരു പുഞ്ചിരിയല്ലാതെ കാര്യമായ ഭാവഭേദമൊന്നും ഇല്ലായിരുന്നു ചേച്ചിക്ക്. പ്രത്യേക ശ്രദ്ധ ആവശ്യമുള്ളതായി ഒന്നും സംഭവിച്ചിട്ടില്ല എന്ന മട്ടിൽ ചേച്ചി തന്റെ ‘ജോലി’ പുനരാരംഭിച്ചു. ചന്തിയുടെ നടുക്കും മുകളിലുമായി ഒന്നിനു പിറകെ ഒന്നായി അഞ്ച് ‘പടക്കങ്ങൾ’ പൊട്ടിച്ച് ‘അർധ സെഞ്ച്വറി’ തികച്ചുകൊണ്ടായിരുന്നു ചേച്ചി അനിയനെ മൂത്രമൊഴിപ്പിച്ച ‘നേട്ടം’ ‘ആഘോഷിച്ച’ത്. അതുവരെ ഏറെ പാടുപെട്ട് നിലനിർത്തിയിരുന്ന നിയന്ത്രണം പാടേ ഉപേക്ഷിച്ച് ഓരോ അടിക്കുമൊപ്പം ‘മൂത്രമൊഴിക്കൽ പ്രക്രിയ’ തുടർന്നുകൊണ്ട് ചേച്ചിയുടെ ‘ആഘോഷ’ത്തിൽ പങ്കുചേർന്ന് ഞാനും. ‘അർധ സെഞ്ച്വറി’ പൂർത്തിയാക്കിയതിനു പിന്നാലെ വീണ്ടും ഒരു ചെറിയ ഇടവേള - തുടർച്ചയായ ‘ഹെവി ഡ്യൂട്ടി’ അധ്വാനത്തിന്റെ ക്ഷീണം മാറ്റണമല്ലോ രണ്ടുപേർക്കും.

ആ ഇടവേളയിൽ ഒരു നിമിഷം ഡോർബെൽ മുഴങ്ങി. ജസി എന്നെയും ചേച്ചിയെയും രണ്ടുമൂന്നു തവണ മാറിമാറി നോക്കി - ഈ ‘പ്രത്യേക സാഹചര്യ’ത്തിൽ എന്തു ചെയ്യണമെന്ന ആശയക്കുഴപ്പത്തിലായിരുന്നു അവൾ. ‘ഈ സീനൊന്നും കാര്യമാക്കണ്ട, ചെന്ന് വാതിൽ തുറന്നോ’ എന്ന് ചേച്ചി. ചന്തിയുടെ പകുതിയിലേറെയും പുറത്തു കാണാവുന്ന വിധത്തിൽ ജട്ടി മാത്രമിട്ട്, അടി കൊണ്ട് ചന്തിയിലെ തൊലി പൊളിഞ്ഞും മൂത്രമൊഴിച്ചും നിൽക്കുന്ന ‘വീട്ടുകാര’ന്റെ ‘ദർശനം’ ലഭിക്കാൻ പോകുന്ന ‘അതിഥി’ ആരെന്നറിയില്ലെങ്കിലും ചേച്ചി ‘ഗ്രീൻ സിഗ്നൽ’ കൊടുത്ത സാഹചര്യത്തിൽ ‘ശരി’യെന്ന് ഞാനും തലയാട്ടി. ആഗതൻ മറ്റാരുമായിരുന്നില്ല, ബിപു. മക്കൾക്കു വേണ്ടി ഐസ്‌ക്രീമും മറ്റും വാങ്ങിയുള്ള തിരിച്ചുവരവ്. അകത്തേക്കു വന്ന നിമിഷം ഹാളിലെ ‘അപ്രതീക്ഷിത കാഴ്ച’ കണ്ട് പുള്ളി ശരിക്കുമൊന്നു ‘ഞെട്ടി‘. ചേച്ചി മുൻപും പലപ്പോഴും എനിക്ക് അടി തന്നിട്ടുള്ളതൊക്കെ - ജട്ടി മാത്രമിട്ടു നിർത്തി അടി തന്നത് അടക്കം - അറിയാമെങ്കിലും ഈ പ്രായത്തിൽ ഇങ്ങനെയൊരു രംഗം സ്വപ്നത്തിൽപ്പോലും പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നില്ല എന്നു വ്യക്തം. തൊലി പൊളിഞ്ഞ് ചോര പൊടിയുന്ന ചന്തി ‘പ്രദർശിപ്പിച്ചു’ കൊണ്ടുള്ള എന്റെ നില്പും നിലത്ത് രൂപം കൊണ്ടിരുന്ന ‘ജലാശയ’വും കണ്ട് ‘ങേ... ഇതെന്താ’ എന്ന ഒറ്റ വാക്കിലൊതുങ്ങിയ ചോദ്യത്തിന്, ‘വിജിക്ക് കുറച്ച് സീരിയസ് ആയ ഒരു ‘അസുഖം’ ഉണ്ടെന്ന് അറിഞ്ഞു. അതിനുള്ള ‘ട്രീറ്റ്മെന്റ്’ ആണ്, തീരാറായി’ എന്ന് ചേച്ചിയുടെ മറുപടി.

കഷ്ടിച്ച് ഒന്നര മിനിറ്റു മാത്രം നീണ്ട ‘വിശ്രമ’ത്തിനിടയിൽ അതുവരെയുള്ള നടപടിക്രമങ്ങളുടെ പുരോഗതിയും ‘ഫലപ്രാപ്തി’യും - എന്റെ ചന്തിയിലെ ‘തൊലിയില്ലായ്മ’യും ജട്ടിക്കകത്ത് ഉദ്ഭവിച്ച് കാലിലൂടെ ഒഴുകിയിറങ്ങി നിലത്തുകൂടി ഒഴുകിത്തുടങ്ങിയിരുന്ന ‘അരുവി’യും - വിശകലനം ചെയ്ത ശേഷം അതുവരെയുള്ള അധ്വാനത്തിന് വേണ്ട രീതിയിലുള്ള ‘ഇഫക്റ്റ്’ ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട് എന്ന വിലയിരുത്തലിലാണെന്നു തോന്നുന്നു, സം‌തൃപ്തമായ മുഖഭാവത്തോടെ ചേച്ചി ‘ഓപ്പറേഷൻ’ പൂർത്തിയാക്കാനുറച്ച്, മേശപ്പുറത്തു വെച്ചിരുന്ന ചൂരൽ വീണ്ടും എടുത്ത് എന്റെ മുഖത്തേക്കു നോക്കി. ആ നോട്ടത്തിന്റെ അർഥം അനായാസം വായിച്ചെടുക്കാമായിരുന്നു എനിക്ക്. അടി കൊണ്ട് ചന്തിയിലെ തൊലിയൊക്കെ ഏതാണ്ട് മുഴുവൻ പൊളിയുകയും മൂത്രമൊഴിക്കൽ വരെ നടക്കുകയും ചെയ്തു കഴിഞ്ഞ സ്ഥിതിയ്ക്ക് ബാക്കിയുള്ള ‘സെഷനി’ൽ ഇനി കൂടുതലൊന്നും വരാനില്ല എന്ന ധൈര്യത്തിൽ ഞാൻ ഒരിക്കൽക്കൂടി തയ്യാറായി - ഇനി അവസാന വട്ട നടപടികളിലേക്ക്. ചേച്ചിയുടെ കൈയിലെ ചൂരൽ വീണ്ടും പുളഞ്ഞു. അടിയുടെ ചൂടേറ്റ് ഞാനും. ഇത്തവണ ചന്തിയിലല്ല, തുടയുടെ മുകൾ ഭാഗത്തായിരുന്നു ‘ചൂരൽ കുമാരി’യുടെ ‘ചുടുചുംബനം’. ഞാൻ ഒരു നിമിഷം കണ്ണുകൾ ഇറുകെ അടച്ചുതുറന്നു. അടി കൊണ്ട ഭാഗത്ത് നല്ല നീറ്റലുണ്ട്. ഒറ്റ അടി കൊണ്ടു തന്നെ തൊലി പൊട്ടിയെന്നു തോന്നുന്നു. ‘അർധ സെഞ്ച്വറി’ തികച്ചതിന്റെ സന്തോഷത്തിലാണോ എന്തോ, ചേച്ചി നല്ല ഫോമിൽത്തന്നെയാണ്. ‘ഓപ്പറേഷ’ന്റെ തുടക്കത്തിൽ പറഞ്ഞതു വെച്ച് ഇനിയും കുറഞ്ഞത് ഒൻപതെണ്ണം കൂടി കിട്ടാൻ ബാക്കിയുണ്ട്. അത് എങ്ങനെയാവുമോ എന്തോ... ആലോചന ഇത്രയും എത്തിയപ്പോഴേക്കും ചൂരലിന്റെ മൂളൽ വീണ്ടും ചെവിയിലെത്തി. തൊട്ടു മുൻപത്തേതിന് സമാന്തരമായി കഷ്ടിച്ച് ഒരു മില്ലിമീറ്റർ മാത്രം താഴെയായിരുന്നു ഇത്തവണത്തെ ‘ലാൻഡിങ്’. ചന്തിയിൽ ഇനി എടുക്കാൻ തൊലിയൊന്നും ബാക്കിയില്ലാത്തതു കൊണ്ടാണോ ആവോ ‘ടാർഗെറ്റ്’ തുടയിലേക്ക് മാറ്റിയത്? എങ്കിൽ ഇനി ബാക്കിയുള്ളതു കൂടി കഴിയുമ്പോഴേക്ക് തുടയുടെ കാര്യവും മിക്കവാറും തീരുമാനമാകും! ചിന്തകളെ വഴിതിരിച്ചുവിടാൻ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ വീണ്ടും ചൂരലിനെ ‘സ്വീകരിക്കാൻ’ മനസ്സിനെയും ശരീരത്തെയും പാകപ്പെടുത്താൻ ശ്രമം തുടങ്ങി. പക്ഷേ എന്റെ കണക്കുകൂട്ടലുകൾ തെറ്റിച്ചുകൊണ്ട് പഴയതുപോലെ ചന്തിക്കു തന്നെയായിരുന്നു അടുത്ത അടി - മുകൾ ഭാഗത്ത്, ജട്ടിയുടെ ഭാഗിക സംരക്ഷണം കൊണ്ട് പ്രത്യേകിച്ച് പ്രയോജനമൊന്നും ഇല്ലെന്ന് വിളിച്ചറിയിച്ചുകൊണ്ട്. പത്തുപന്ത്രണ്ടു സെക്കൻഡിനകം അതേ സ്ഥാനത്തുതന്നെ ഒരെണ്ണം കൂടി കിട്ടിയതോടെ ചേച്ചിയുടെ ‘പ്രൈമറി ടാർഗെറ്റി’ൽ മാറ്റമൊന്നുമില്ലെന്ന് ഉറപ്പായി. ആദ്യത്തെ രണ്ടെണ്ണം തുടയിലായത് ഒരു 'അപഭ്രംശം' മാത്രമാവാം - അതോ ഒരു ‘വെറൈറ്റി’ക്കു വേണ്ടി മനഃപൂർവം സൃഷ്ടിച്ച ഒരു വ്യതിയാനമോ? (ഒരു ‘ചേഞ്ച്’ ആർക്കാ ഇഷ്ടപ്പെടാത്തത്?!)

ഇരുപതു മിനിറ്റോളം നീണ്ട ‘എക്സർസൈസ്’ കൊണ്ട് ക്ഷീണമൊന്നും സംഭവിച്ചിട്ടില്ലെന്ന് തെളിയിച്ചുകൊണ്ട്, ആദ്യഘട്ടത്തിലെപ്പോലെ ഏറെക്കുറെ ‘ഫുൾ ഫോഴ്സി’ൽ കൃത്യം പതിനഞ്ച് സെക്കൻഡ് വീതം ഇടവേളയിൽ ചന്തിയുടെ മുകളിൽ നിന്ന് താഴേക്ക് കഷ്ടിച്ച് രണ്ടു സെന്റിമീറ്റർ ഇടവിട്ട് ആറ് അടി കൂടി തന്ന ശേഷം ചേച്ചി വീണ്ടും ചൂരൽ മേശപ്പുറത്തു വെച്ചു. കടിച്ചമർത്തിയ തേങ്ങലും ഏതാനും തുള്ളി കണ്ണീരുമല്ലാതെ ‘ജലപ്രവാഹം’ ഒന്നും ഉണ്ടായില്ല ഇത്തവണ. - തൊട്ടു മുൻപത്തെ സ്റ്റേജിൽത്തന്നെ ‘ടാങ്ക്’ ഏറെക്കുറെ കാലിയായിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നതു കൊണ്ടാവണം! മൊത്തം എണ്ണം അറുപതു തികഞ്ഞതു കൊണ്ട് ചേച്ചി പറഞ്ഞ പ്രകാരമുള്ള ‘സർജിക്കൽ പ്രോസസ്‘ പൂർത്തിയായെന്ന ആശ്വാസത്തിൽ തിരിഞ്ഞ എന്നെ ചേച്ചി തടഞ്ഞു. ‘നിൽക്ക്... ‘ഓപ്പറേഷൻ’ മാത്രമേ കഴിഞ്ഞുള്ളൂ. ‘ട്രീറ്റ്മെന്റ്’ കഴിഞ്ഞില്ല. ‘പേഷ്യന്റ്’ ഇപ്പോഴും ഒബ്സർവേഷനിലാ...‘ ’പേഷ്യന്റി‘നെ ജനലിനു നേരെ പുറം തിരിഞ്ഞ് വാതിലിന് അഭിമുഖമായ പൊസിഷനിൽ നിർത്തി ‘ഡോക്ടർ’. കഷ്ടിച്ച് മുക്കാൽ മിനിറ്റിൽ താഴെ മാത്രം നീണ്ട ‘പോസ്റ്റ്-ഓപ്പറേറ്റീവ് ഒബ്സർവേഷൻ’. ‘സർജറി’യിൽ നേരിയ പോരായ്മ സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ട്. ആകെ അറുപത് ഇൻസിഷൻസ് ചെയ്തതിൽ ആറെണ്ണം സ്ഥാനം മാറി തുടയിലാണ്. ആ പിഴവ് പരിഹരിക്കാനും ‘അസുഖം’ വീണ്ടും വരില്ലെന്ന് ഉറപ്പാക്കാനും ഒരു ‘ബൂസ്റ്റർ ഡോസ്’ തരാം. അതുകൂടി കഴിഞ്ഞ് ‘ഡിസ്ചാർജ്’ ചെയ്യാം. വേറെ ട്രീറ്റ്മെന്റ് ഒന്നും വേണ്ട.’ ‘ട്രീറ്റ്മെന്റിന്റെ കാര്യത്തിൽ ഡോക്ടർ പറയുന്നതു തന്നെയാ ഫൈനൽ. പിഴവുകളും കുറവുകളുമൊക്കെ പരിഹരിച്ചുതന്നെ പോകാം.’ ‘ങാ... ഒരു കാര്യം പറയാൻ വിട്ടുപോയി. നിന്റെ അണ്ടർവെയർ നനഞ്ഞിരിക്കുകയല്ലേ... അതിങ്ങനെ ഇനിയും ടൈറ്റ് ആയി കിടന്നാൽ ഇറിറ്റേഷൻ ആകും. അതുകൊണ്ട് അത് നോർമൽ പൊസിഷനിൽത്തന്നെ ആക്കിക്കോ...‘ ചേച്ചിയുടെ നിർദേശം അനുസരിച്ച്, വലിഞ്ഞ് ഒട്ടിക്കിടന്നിരുന്ന നനഞ്ഞ ജട്ടി പൂർവസ്ഥിതിയിലാക്കി ഞാൻ. തൊലി പൊട്ടിയ ഭാഗങ്ങളിൽ തുണി ഉരയുമ്പോഴുള്ള നീറ്റലും വേദനയും കടിച്ചമർത്തി വീണ്ടും പഴയ പൊസിഷനിലേക്ക്.

ചേച്ചി മേശപ്പുറത്തു വെച്ചിരുന്ന ചൂരൽ വീണ്ടും എടുത്തു. ഞാൻ നോട്ടം മുൻപിലെ ചുമരിലേക്കു മാറ്റി. ചേച്ചിയുടെ കൈ പതുക്കെ ഉയരുന്നത് ഇടതു കൺ‌കോണിലൂടെ കാണാമായിരുന്നു. ഒരു നിമിഷം കണ്ണുകൾ അടച്ചു - അവസാനവട്ട തയ്യാറെടുപ്പ്. വായുവിൽ പുളഞ്ഞിറങ്ങുന്ന ‘ചൂരൽ നാഗ’ത്തിന്റെ ചീറ്റൽ കാതുകളിൽ. അടുത്ത നിമിഷം...! ചന്തിയുടെ താഴെ തുടയുമായി ചേരുന്ന ഭാഗത്തിനു തൊട്ടു മുകളിലായി ഒരു തീക്കൊള്ളി അമർന്നതു പോലെ... ‘ആ‍ാാാാാാാഹ്...!’ കടിച്ചമർത്താൻ ശ്രമിച്ചിട്ടും അടങ്ങാത്ത ആർത്തനാദത്തിനൊപ്പം മറ്റൊരു ‘അപ്രതീക്ഷിത സംഭവവികാസം’ കൂടി ഉണ്ടായി - ജട്ടിയിൽ ചെറിയൊരു ‘വീക്കം’ രൂപം കൊണ്ടിരിക്കുന്നു! മറ്റൊരു ‘ആദ്യാനുഭവം’ കൂടി...! ചേച്ചിയുടെ അടി കൊണ്ട് തൂറിപ്പോകുക എന്ന, അന്നോളം അത്യപൂർവം ചില സ്വപ്നങ്ങളിൽ മാത്രം കടന്നുവന്നിട്ടുള്ള അനുഭവം...! ആറാം ക്ലാസ്സിൽ പഠിക്കുമ്പോൾ ഒപ്പിച്ച ഒരു വലിയ കുരുത്തക്കേടിന്റെ ഫലമായി അച്ഛന്റെ ചൂരലിന്റെ ചൂടേറ്റ് ‘ട്രൗസർ വൃത്തികേടാക്കിയ’ പതിനൊന്നു വയസ്സുകാരന്റെ ആദ്യാനുഭവം മൂന്നു പതിറ്റാണ്ടിനു ശേഷം നാല്പത്തിരണ്ടാം വയസ്സിൽ യാതൊരു മുന്നറിയിപ്പുമില്ലാതെ ഒരിക്കൽക്കൂടി കടന്നുവന്നിരിക്കുന്നു...! നിന്ന നിൽപ്പിൽ വല്ലാതെയൊന്നു പുളഞ്ഞ് ഉലഞ്ഞുപോയ എനിക്ക് നിമിഷങ്ങളോളം ‘സ്ഥലകാലബോധം’ നഷ്ടപ്പെട്ടതു പോലെ തോന്നി. മനസ്സ് പൂർണമായും ‘ബ്ലാക്ക് ഔട്ട്’ ആയതുപോലെ. ‘ബോധശൂന്യ’മായ, എണ്ണമറിയാത്ത സെക്കൻഡുകൾക്കു ശേഷം തിരികെ വന്നപ്പോഴും ചേച്ചിയുടെയോ കാഴ്ചക്കാരുടെയോ മുഖങ്ങളിൽ കാര്യമായ ഭാവവ്യത്യാസമൊന്നും കാണാനില്ല. ചൂരലിന്റെ പ്രകമ്പനങ്ങൾക്കിടെ ജട്ടിയുടെ മറവിൽ അരങ്ങേറിയ സംഭവവികാസങ്ങൾ അവരാരും അറിഞ്ഞ മട്ടില്ല. ചേച്ചിയുടെ കൈ ചൂരലുമായി വീണ്ടും ഉയരുക തന്നെയാണ്. ചിരപരിചിതമായ ആ മുഴക്കം വീണ്ടും. ആദ്യ ‘തീപ്പൊള്ളൽ’ ഏറ്റ അതേ സ്ഥാനത്തു തന്നെ ‘ചൂരൽ തീപ്പന്തം’ വീണ്ടും അമർന്നു. അമർത്തിയ ഒരു ഞരക്കം മാത്രം. അതേ സമയം ജട്ടിയിൽ അല്പം മുൻപ് രൂപം കൊണ്ടിരുന്ന ആ വീക്കം കുറച്ചുകൂടി വികസിച്ച് ഒരു ‘മുഴ’യായി രൂപാന്തരം പ്രാപിക്കുകയും ചെയ്തു. അപ്പോഴും ചേച്ചിയുടെയും കാഴ്ചക്കാരുടെയും മുഖങ്ങൾ ഏറെക്കുറെ മാറ്റമൊന്നുമില്ലാതെ കാണാമായിരുന്നു. എപ്പോഴാണോ ആവോ അവർക്ക് ‘ബോധം വരുന്ന’ത്?

ഉത്തരം കിട്ടാൻ ഏറെയൊന്നും കാത്തിരിക്കേണ്ടിവന്നില്ല. ചേച്ചിയുടെ കൈയിലെ ‘കളിപ്പാവ’യായി മാറിക്കഴിഞ്ഞിരുന്ന ആ ‘കരിനാഗ’ത്തിന് ഏറെ നേരമൊന്നും വെറുതെയിരിക്കാനാവില്ലായിരുന്നു. കഷ്ടിച്ച് പതിനഞ്ചു സെക്കൻഡിനകം ഭീതിദമായ സീൽക്കാരത്തോടെ വീണ്ടും കുതിച്ചെത്തിയ അത് എന്റെ മേൽ ചുറ്റി വരിഞ്ഞു - ഇടതു ചന്തിയും തുടയുമായി ചേരുന്നതിന്റെ തൊട്ടു മുകളിൽ തുടങ്ങി വലതു തുടയുടെ മുൻ വശം വരെ. ‘ആ‍ാാാാാാാഹ്...!‘ മറ്റൊരു ‘നിലവിളി’ കൂടി. വലതു തുടയുടെ മുൻ വശത്തും മൂന്നിഞ്ചോളം നീളത്തിൽ പൊള്ളിയടർന്നതു പോലെ പാട് തെളിഞ്ഞു. ഒപ്പം ജട്ടിക്കകത്തെ ‘മുഴ’ ഒറ്റ നോട്ടത്തിൽ ശ്രദ്ധിക്കപ്പെടും വിധം വളരുകയും ചെയ്തു. ചൂരൽ പതിഞ്ഞ ഭാഗത്ത് ജട്ടിയിലെ ‘മുഴ’യുടെ സാന്നിധ്യം മൂലമുണ്ടായ ശബ്ദവ്യതിയാനം കൂടി ആയപ്പോൾ ചേച്ചിക്ക് കാര്യം പിടികിട്ടാതിരിക്കാൻ ന്യായമില്ലായിരുന്നു. അതേ സമയം തന്നെ കാഴ്ചക്കാർക്കും മറ്റൊരു തരത്തിൽ കാര്യങ്ങളുടെ കിടപ്പിനെക്കുറിച്ച് സൂചന കിട്ടിയിരിക്കണം - നക്ഷത്രയുടെ അമ്പരപ്പോ അത്ഭുതമോ അവിശ്വസനീയതയോ ആഹ്ലാദമോ... അങ്ങനെ എന്തൊക്കെയോ കൂടിക്കലർന്ന വ്യാക്ഷേപക പ്രതികരണത്തിൽ അത് വ്യക്തമായിരുന്നു: ‘അയ്യയ്യേ...! അങ്കിൾ അടി കൊണ്ട് തൂറിപ്പോയേ....!!’ ‘അങ്കിളിന്റെ കാര്യം പോക്കാ ആന്റീ...’ ‘എന്തൊരടിയാ മമ്മീ ഇത്... എന്നേം നിതൂനേം ഒക്കെ ഇങ്ങനെ അടിക്കുമോ...?’മമ്മിയോടു മാത്രമല്ല, എന്നോടും ജസിയോടും പറയാനും ചോദിക്കാനുമൊക്കെ ഏറെയുണ്ടായിരുന്നു അവൾക്ക്. അനിയത്തിയും വെറുതെയിരുന്നില്ല. ‘അയ്യേ... അങ്കിളിന് നാണമില്ലേ... ഇത്രേം വലിയ ആളായിട്ടും മമ്മീന്റെ കൈയീന്ന് അടീം കിട്ടി... മൂത്രമൊഴിക്കേം തൂറിപ്പോകേം ഒക്കെ ചെയ്തില്ലേ? ഷെയിം ഷെയിം...!!’ അവൾ വീണ്ടും കൈയടിച്ചു.

Viji is forced to defecate‍ receiving caning from Anju chechi വിജി അഞ്ജുച്ചേച്ചിയുടെ ചൂരലടിയേറ്റ് തൂറിപ്പോയപ്പോൾ

അനിയന്റെ ചന്തിയിൽ ചേച്ചിയുടെ ‘മാസ്റ്റർ സ്ട്രോക്ക്’
ഞാൻ ചേച്ചിയുടെ ചൂരലടിയേറ്റ് തൂറിപ്പോയപ്പോൾ

‘ഏച്ചീ...’ ഞാൻ വിളിച്ചതു കേട്ട് ചേച്ചി എന്റെ മുഖത്തേക്കു നോക്കി. ‘എന്താടാ മോനേ... അണ്ടർവെയർ മാറ്റാൻ ഒരു ‘സ്പെഷ്യൽ ബ്രേക്ക്’ വേണോ? അതോ ഈ ‘പ്രത്യേക സാഹചര്യം‘ കണക്കിലെടുത്ത് പരിപാടി മതിയാക്കണോ?’ ‘രണ്ടും വേണ്ട ഏച്ചീ... ഇനി മൂന്നെണ്ണം കൂടിയല്ലേ ഉള്ളൂ... അതു കൂടി കംപ്ലീറ്റ് ചെയ്തിട്ട് കണക്ക് സെറ്റിൽ ചെയ്ത് അക്കൗണ്ട് ക്ലോസ് ചെയ്യാം...’ ‘ആഹാ...! ഇത്രേം നല്ല അനിയനെ വേറെ ആർക്കു കിട്ടും... അടി കൊണ്ട് തൂറിപ്പോയിട്ടും ‘ഏച്ചി ഇനിയും അടിച്ചോ, ഞാൻ കൊണ്ടോളാം’ എന്നു പറയുന്ന നല്ല ഒന്നാന്തരം തല്ലുകൊള്ളി അനിയൻ...!’ ‘അതു പിന്നെ ഏച്ചീന്റെ പുന്നാര അനിയനല്ലേ... ഏച്ചിയോട് ‘നോ’ പറയാൻ അറിയില്ലല്ലോ. എത്ര അടി കൊടുത്താലും മിണ്ടാതെ മേടിച്ചോളും...’ ‘ആഹാ...! അതെയോ...? അങ്ങനെ എത്ര കിട്ടിയാലും മേടിക്കുകയൊന്നും വേണ്ട, തൽക്കാലം ഇപ്പോൾ ബാക്കിയുള്ള മൂന്നെണ്ണം കൂടി മേടിച്ചാൽ മതി...’ ‘ഓകെ ഏച്ചീ...’ ഞാൻ വീണ്ടും തിരിഞ്ഞു നിന്നു. പ്രിയപ്പെട്ട ‘കൂട്ടുകാരി’ക്കൊപ്പം ചേച്ചി വീണ്ടും ‘ബാക്ക് ടു ആക്‌ഷൻ മോഡ്’.

തന്റെ ‘പെർഫോമൻസി’ന് ഉദ്ദേശിച്ച ഫലം മാത്രമല്ല, ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നില്ലാത്ത ‘ബോണസ് നേട്ട’വും കിട്ടിക്കഴിഞ്ഞു എന്ന് ബോധ്യമായെങ്കിലും അതോർത്ത് അനിയന് ‘ശിക്ഷയിളവ്’ എന്തെങ്കിലും അനുവദിക്കാനുള്ള മൂഡിലൊന്നും ആയിരുന്നില്ല ചേച്ചി എന്ന് അടുത്ത അടി കൃത്യമായി ചന്തിയുടെ നടുക്കു തന്നെ കിട്ടിയപ്പോൾത്തന്നെ മനസ്സിലായി. തൊട്ടു മുൻപത്തെ മൂന്നെണ്ണം പോലെ ഫുൾ ഫോഴ്സിൽത്തന്നെയായിരുന്നു അതും. (’ബൂസ്റ്റർ ഡോസ് വാഗ്ദാനം’ പാലിക്കണമല്ലോ! 'അപ്പോൾ കുറച്ചു മുൻപ് ‘മതിയാക്കണോ’ എന്ന് ചോദിച്ചതോ' എന്ന ചോദ്യം തികച്ചും ന്യായം. അത് അനിയനെ ‘ടെസ്റ്റ്’ ചെയ്യാനുള്ള ചേച്ചിയുടെ പല ‘ട്രിക്കു’കളിൽ ഒന്നു മാത്രം!) അമ്മയുടെ ‘മൂഡ്’ മനസ്സിലാക്കിയതു കൊണ്ടോ എന്തോ, കുട്ടികൾ ഇപ്പോൾ നിശ്ശബ്ദരായിരിക്കുന്നു. അവരടക്കമുള്ള കാഴ്ചക്കാരുടെ അമ്പരപ്പിന് ആക്കം കൂട്ടിക്കൊണ്ട് കഷ്ടിച്ച് ഇരുപതു സെക്കൻഡിനകം ചൂരലിന്റെ അടുത്ത ‘സന്ദർശനം’ - തൊട്ടു മുൻപത്തേതിന്റെ അല്പം മുകളിലായി. വീണ്ടുമൊരു ‘ഹാാാൗ...!’ കൂടി. (ഓരോ അടിക്കും ഒപ്പം ‘ജട്ടിക്കുള്ളിലെ വികസനം’ തുടരുന്നുണ്ടായിരുന്നു.) ചേച്ചിയുടെ കൂടെ നൂറുകണക്കിനു കിലോമീറ്റർ യാത്ര ചെയ്ത് എത്തിയ ‘കൂട്ടുകാരി’ക്കുള്ള ‘വിരുന്നു സത്‌കാരം’ പൂർത്തിയാക്കി വിട പറയാൻ ഇനി ഏതാനും നിമിഷങ്ങൾ കൂടി മാത്രം. അവളെ അടിമുടി ഒരിക്കൽക്കൂടി നോക്കിയ ശേഷം എന്റെ അടുത്തേക്കുള്ള അവളുടെ വരവ് മനക്കണ്ണിൽ കണ്ടുകൊണ്ട് ഞാൻ വീണ്ടും കണ്ണുകൾ അടച്ചു. ‘കാമുക’നോട് ‘പ്രണയപൂർവം’ വിട ചൊല്ലാൻ അവൾ വരികയായി. പതിഞ്ഞ ശബ്ദത്തിൽ ആ മർമരം ഒരിക്കൽക്കൂടി കാതുകളിൽ... ചന്തിയുടെ മുകളിലായി നേരത്തെ തന്നെ തൊലി പൊട്ടിക്കിടന്നിരുന്ന ഭാഗത്ത് ഒരു ‘മധുര നൊമ്പരം’ സമ്മാനിച്ച് അവൾ യാത്രാമൊഴിയോതി.

അനിയന്റെ ‘അസുഖ’ത്തിനുള്ള ‘ചികിത്സ’യ്ക്കും അനുബന്ധ ‘കലാപരിപാടി’കൾക്കും സമാപനം കുറിച്ച് ചേച്ചി ചൂരൽ മേശപ്പുറത്തു വെച്ചു. ‘ഇത്തവണത്തേക്കുള്ള ട്രീറ്റ്‌മെന്റ് ഇത്രയും മതി, അല്ലേടാ...?’ ചേച്ചിയുടെ ചോദ്യം കേട്ട് ഞാൻ തിരിഞ്ഞു നിന്നു. ‘മതി മതി...! ഇനി അനിയന് ഇതെന്നല്ല, ഒരു ‘അസുഖ’വും വരില്ല...!’ കവിളിലൂടെ ഒഴുകിയിറങ്ങിയിരുന്ന കണ്ണീർച്ചാലുകൾ കൈ കൊണ്ട് ഒപ്പിയെടുത്ത് അല്പം പാടുപെട്ടാണെങ്കിലും ചെറിയൊരു പുഞ്ചിരി ‘സൃഷ്ടിച്ച്’ ഞാന്‍ ചേച്ചിയുടെ അടുത്തേക്കു നീങ്ങി. ഇടതുകൈ ചുമലിലൂടെയും വലതുകൈ പുറത്തുകൂടിയും ചുറ്റി സ്നേഹപൂര്‍വം ചേര്‍ത്തു പിടിച്ചു. ‘ഏച്ചീടെ ‘ബിലേറ്റഡ് ന്യൂ ഇയര്‍ ഗിഫ്റ്റ്‘ സൂപ്പർ...! സൂപ്പർ എന്നു പറഞ്ഞാൽപ്പോര, ‘അതുക്കും മേലെ’... ഇത് വേറെ ലെവൽ...! അടി എന്നു പറഞ്ഞാൽ ഇങ്ങനെയായിരിക്കണം - കിട്ടിയാൽ വേദന കൊണ്ടു പുളഞ്ഞ് തൂറിപ്പോകുന്ന ലെവൽ...! ഒരു വലിയ സ്പെഷ്യല്‍ താങ്ക്സ്...! താങ്ക്‌യൂ ഏച്ചീ...’ നെറ്റിയില്‍ മൃദുവായൊരു ചുംബനം കൂടി സമ്മാനിച്ച് ഞാന്‍ ചേച്ചിയെ സ്വതന്ത്രയാക്കി. പിന്നെ തിരിഞ്ഞു നടന്നു - ആദ്യം ടോയ്‌ലെറ്റിലേക്ക്, പിന്നെ വൃത്തികേടായ ജട്ടി കഴുകിയിടാൻ ബാത്ത് റൂമിലേക്ക്. അതു കഴിഞ്ഞ് ബെഡ്‌റൂമിൽ ജസിയുടെ സഹായത്തോടെ ഡെറ്റോളും കോട്ടൺ റോളും ബാൻഡേജും ഒക്കെയായി പതിനഞ്ചു മിനിറ്റോളം നീണ്ട ‘പോസ്റ്റ്-ഓപ്പറേറ്റീവ് കെയർ’. അതും പൂർത്തിയാക്കി വീണ്ടും ഹാളിലേക്ക് - ‘കൊച്ചുവർത്തമാന’ങ്ങൾക്കും സ്നേഹപ്രകടനങ്ങൾക്കും ഇടയിലേക്ക്.

‘കലാപരിപാടി’കളുടെ സമയക്രമം ചുരുക്കത്തിൽ:

സമയംപരിപാടി
11:45'വിചാരണ' ആരംഭിച്ചു.
11:50വിധി പ്രഖ്യാപനം - ശിക്ഷ: ജട്ടി മാത്രമിട്ടു നിർത്തി ചന്തിയിൽ ചൂരലടി - വള്ളിച്ചൂരൽ കൊണ്ട്
11:53ശിക്ഷ നടപ്പാക്കൽ - ചേച്ചി ചൂരൽ പ്രയോഗം തുടങ്ങി.
12:08നാല്പത്തഞ്ചാമത്തെ അടി കൊണ്ടതോടെ ഞാൻ മൂത്രമൊഴിച്ചുപോയി, അമ്പതാമത്തെ അടി വരെ തുടർന്നും.
12:16 - 12:19അവസാനത്തെ ആറ് അടി (61 - 66), പരമാവധി ശക്തിയോടെ.
ആദ്യത്തേത് കിട്ടിയപ്പോഴേ നിയന്ത്രണം നഷ്ടപ്പെട്ട് തൂറിപ്പോയി. പിന്നെയുള്ള ഓരോ അടിക്കും ഒപ്പം തുടർന്നും.
12:19സമാപനം - ശിക്ഷാനടപടി പൂർത്തിയാക്കി ചേച്ചി ചൂരൽ താഴെ വെച്ചു.
“സമ്മാന”ത്തിനു ‘താങ്ക്സ്’ പറഞ്ഞ് ഞാൻ ചേച്ചിയെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് ഉമ്മ കൊടുത്തു.


The cane that Anju chechi used to force Viji to defecate അഞ്ജുച്ചേച്ചി വിജിയെ അടിച്ച് തൂറിച്ച ചൂരൽ

അനിയന്റെ ’ഓപ്പറേഷന്’ ചേച്ചിയുടെ ‘സർജിക്കൽ നൈഫ്’
എന്നെ അടിച്ച് തൂറിക്കാൻ ചേച്ചി ഉപയോഗിച്ച ചൂരൽ

********  ********  ********

ബിപുവിന്റെ നാട്ടുകാരനും ഫേസ്‌ബുക്ക് സുഹൃത്തുമായ ഒരാൾ ഞങ്ങളുടെ ഓഫീസിൽ ജോലി ചെയ്യുന്നുണ്ടെന്നും എച്ച് ആർ മേധാവിയുടെ ബന്ധു കൂടിയായ പുള്ളി പറഞ്ഞാണ് ഓഫീസിലെ സംഭവവികാസങ്ങൾ ചേച്ചി അറിഞ്ഞത് എന്നും അത് അറിഞ്ഞതിനെത്തുടർന്ന് അനിയന്റെ ‘അസുഖ’ത്തിന് അവശ്യം ആവശ്യമായ ‘ചൂരൽ ചികിത്സ’ നൽകാൻ തീരുമാനിച്ച്, അതിനുള്ള ഒരു ‘കവർ-അപ്’ ആയാണ് ചേച്ചി ‘മുംബൈ ടൂർ’ പ്ലാൻ ചെയ്തത് എന്നുമൊക്കെ പിന്നീടുള്ള ‘കൊച്ചുവർത്തമാന’ങ്ങൾക്കിടയിലാണ് അറിഞ്ഞത്. നാല്പത്തിരണ്ടു വയസ്സുള്ള ‘പോത്തൻ’ ആയിട്ടും കൊച്ചു കുട്ടിയെപ്പോലെ ജട്ടി മാത്രമിട്ടു നിന്ന് ചൂരലടി വാങ്ങുകയും അടി കൊണ്ട് മൂത്രമൊഴിച്ചു പോകുകയും തൂറിപ്പോകുകയും ഒക്കെ ചെയ്ത ‘അങ്കിൾ’ ചേച്ചിയുടെ മക്കൾക്ക് എന്നും കളിയാക്കാൻ പറ്റിയ ഒരു ‘കോമിക് കഥാപാത്ര’വും അങ്കിളിനെ ആ സ്ഥിതിയിലെത്തിച്ച മമ്മി അവർക്ക് തെല്ലൊരു പേടിയോടെ മാത്രം കാണാൻ കഴിയുന്ന ‘ഭയങ്കരി’യുമായി എന്നതും അതേ സമയം ജസിക്കും ബിപുവിനും അന്നോളം കേട്ടറിവു മാത്രമുണ്ടായിരുന്ന രണ്ട് ‘അത്ഭുത കഥാപാത്ര’ങ്ങളെ - ഒരു ‘തല്ലുകൊള്ളി’ അനിയനെയും അവനെ ‘കൈകാര്യം’ ചെയ്യാൻ ഒട്ടും മടിയില്ലാത്ത ഒരു ‘തല്ലു കൊടുപ്പുകാരി’ ചേച്ചിയെയും - നേരിൽ കാണാനുള്ള അവസരം ലഭിച്ചു എന്നതുമായിരുന്നു അന്നത്തെ സംഭവവികാസങ്ങളുടെ ഏറ്റവും ശ്രദ്ധേയമായ ഫലം. എനിക്കാണെങ്കിൽ അത് നാല്പത്തിരണ്ടാം വയസ്സിൽ രണ്ട് ‘ആദ്യാനുഭവ’ങ്ങളിലൂടെ ആജീവനാന്തം അവിസ്മരണീയമായി നിലനിൽക്കാൻ പോകുന്ന ദിവസവുമായി. ജസിക്കാകട്ടെ, ഭർത്താവ് കൊച്ചു കുട്ടിയെപ്പോലെ ജട്ടി മാത്രമിട്ടുനിന്ന് ചേച്ചിയുടെ കൈയിൽ നിന്ന് ചന്തിയിൽ ചൂരലടി വാങ്ങുകയും അടി കൊണ്ട് മൂത്രമൊഴിക്കുകയും തൂറിപ്പോകുകയും ചെയ്യുന്ന അത്യപൂർവവും ഒരിക്കലും സ്വപ്നത്തിൽപ്പോലും സങ്കല്പിക്കാൻ കഴിയാത്തതുമായ ദൃശ്യം നേരിൽ കാണാനുള്ള ‘ഭാഗ്യം’ ലഭിച്ചതിന്റെ ‘സർപ്രൈസ്’ മാറിക്കിട്ടാൻ തന്നെ ദിവസങ്ങൾ വേണ്ടിവന്നു.

ചേച്ചി എനിക്ക് ചന്തി പൊള്ളിക്കുന്ന അടി തന്നതും മൂത്രമൊഴിപ്പിക്കുകയും തൂറിക്കുകയും വരെ ചെയ്തതുമൊക്കെ എനിക്കുള്ള ശിക്ഷയുടെ ആദ്യ ഘട്ടങ്ങൾ മാത്രമായിരുന്നു എന്ന് അടുത്ത ദിവസങ്ങളിൽത്തന്നെ മനസ്സിലായി. ‘പാർട്ട് ടു’ വരാനിരിക്കുന്നതേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. അടുത്ത പത്തുപന്ത്രണ്ടു ദിവസത്തോളം ഓഫീസിൽ എന്റെ ഇരിപ്പ് ഏറെക്കുറെ ഒരു ‘സാങ്കല്പിക കസേര’യിലെന്നോണമായിരുന്നു - നല്ല ഒന്നാന്തരം കുഷൻ ഉള്ള കസേര ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടും. കാരണം പ്രത്യേകിച്ച് പറയേണ്ടല്ലോ - ചന്തിയിലെ തൊലിയൊക്കെ ചേച്ചിയുടെ ‘കൂട്ടുകാരി’ കൊണ്ടുപോയിരുന്നതു കൊണ്ട് കസേരയിൽ സാധാരണ പോലെ ഇരിക്കുക എന്നത് ‘മനോഹരമായ നടക്കാത്ത സ്വപ്നം’ മാത്രമായിരുന്നു. എന്റെ ‘അബ്‌നോർമൽ’ ഇരിപ്പു കണ്ട് സംശയം തോന്നിയ ചില സഹപ്രവർത്തകരുടെ ചോദ്യങ്ങൾക്ക് ‘വീട്ടിൽ കുളിമുറിയിൽ തെന്നി വീണു, നടുവിനു ചെറിയ വേദനയുണ്ട്’ എന്നു പറഞ്ഞ് ‘രക്ഷപ്പെട്ടു’. പക്ഷേ എന്നെ ആ അവസ്ഥയിൽ എത്തിക്കാൻ ഇടയാക്കിയ പരാതിക്കാരിയായ സഹപ്രവർത്തകയോടു മാത്രം സത്യാവസ്ഥ (ഭാഗികമായി മാത്രം*) വെളിപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തു - അവൾ ചേച്ചിയുടെ കൈയിൽ നിന്ന് എനിക്കു ‘വാങ്ങിത്തന്ന’ ‘അനൗദ്യോഗിക ശിക്ഷ’യെക്കുറിച്ച് വേറെ ആരും അറിഞ്ഞില്ലെങ്കിലും ഞാൻ അവളോടു ചെയ്ത തെറ്റിന് തക്കതായ ശിക്ഷ കിട്ടിയെന്ന് അവൾ അറിയണം എന്നു തോന്നിയതു കൊണ്ട്.

(* വിവരം അറിഞ്ഞ ചേച്ചിയുടെ കൈയിൽ നിന്ന് നല്ല ചുട്ട അടി കിട്ടി, ചന്തിയിലെ തൊലിയൊക്കെ പൊട്ടി എന്നു മാത്രമേ പറഞ്ഞുള്ളൂ - അടി കൊണ്ട് മൂത്രമൊഴിച്ചുപോയതും തൂറിപ്പോയതുമൊന്നും പറയേണ്ടെന്നു വെച്ചു.)
********

പിൻകുറി: എന്റെ ചന്തിയിൽ ചേച്ചി അന്ന് ‘ചൂരൽ ബ്രഷ്’ കൊണ്ട് സൃഷ്ടിച്ച ആ ‘ആർട്ടിസ്റ്റിക് മാസ്റ്റർപീസ്’ എട്ടു മാസം കഴിഞ്ഞിട്ടും ഇപ്പോഴും ഒറ്റ നോട്ടത്തിൽ തിരിച്ചറിയാവുന്ന വിധം വ്യക്തതയോടെ തെളിഞ്ഞു കിടപ്പുണ്ട് - ഫോണിലെ ക്യാമറ ഉപയോഗിക്കുമ്പോഴും എടുത്ത ഫോട്ടോകൾ നോക്കുമ്പോഴുമൊക്കെ തെളിമയാർന്ന ‘അൾട്രാ ഹൈ ഡെഫിനിഷൻ’ ദൃശ്യ മികവോടെ മനസ്സിലേക്ക് ഓടിയെത്തുന്ന ഓർമകളുടെ ‘സ്മാരക’മായി.

********  ********

പിൻകുറി 2: അന്നത്തെ സംഭവത്തിനു ശേഷം ചേച്ചിയുടെ മക്കൾ എന്നെ എപ്പോഴും കളിയാക്കാറുണ്ട് - കൂട്ടത്തിൽ മൂത്തവളുടെ ഇരട്ടിയോളം പ്രായമുള്ള മക്കളുടെ അച്ഛനാകേണ്ട പ്രായത്തിൽ അവരെക്കാൾ ചെറിയ കുട്ടിയെപ്പോലെ ജട്ടി മാത്രമിട്ടു നിന്ന് മമ്മിയുടെ കൈയിൽ നിന്ന് ചൂരലടി വാങ്ങിയതും അടി കൊണ്ട് മൂത്രമൊഴിക്കുകയും തൂറിപ്പോകുകയുമൊക്കെ ചെയ്തതും ഒക്കെ ഓർമിപ്പിച്ച്. ‘മമ്മി അടിച്ച് പൊട്ടിച്ച അങ്കിളിന്റെ ബട്ടക്‌സിലെ സ്കിൻ ഒക്കെ ശരിയായോ’ എന്ന് ഇടയ്ക്ക് ചോദിക്കാറുമുണ്ട് രണ്ടുപേരും. അതും പോരാഞ്ഞ് ചേച്ചിയുടെ കൈയിൽ നിന്ന് എനിക്ക് അടി കിട്ടുന്നതിന്റെയും ഞാൻ അടി കൊണ്ട് കരയുന്നതിന്റെയും ശബ്ദം അവരുടെ ‘മമ്മി’യുടെ ഫോണിൽ റെക്കോഡ് ചെയ്തത് എന്റെ നമ്പറിന് ‘കോളർ ട്യൂൺ’ ആയി ‘സെറ്റ്’ ചെയ്യുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട് നക്ഷത്ര - ഞാൻ ചേച്ചിയെ വിളിക്കുമ്പോഴൊക്കെ അന്ന് കിട്ടിയ അടിയും അനുബന്ധ സംഭവങ്ങളും ഓർമ വരാൻ ആണെന്നാണ് അവൾ പറഞ്ഞത് - ഇടയ്ക്കിടെ മമ്മീന്റെ അടിയുടെ ‘ചൂട്’ ഓർമ വരണം, എന്നാലേ അങ്കിൾ ‘നല്ല കുട്ടി’ ആകൂ എന്ന്...!

********  ********  ********

പിൻകുറി 3: ചേച്ചിയുടെ ‘ആർട്ടിസ്റ്റിക് മാസ്റ്റർപീസി’ലെ ‘ബ്രഷ് സ്ട്രോക്കു’കൾ കാലക്രമത്തിൽ മാഞ്ഞുതുടങ്ങിയെങ്കിലും നാലു വർഷത്തിലേറെയായിട്ടും പൂർണമായി പൂർവസ്ഥിതിയിൽ ആയിട്ടില്ല. അടികൊണ്ടു പൊട്ടിയ ഭാഗങ്ങളിൽ തൊലി പല തവണ ഇളകിപ്പോകുകയും പുതിയ ‘ലെയർ’ രൂപപ്പെടുകയും ചെയ്ത് ഏറെക്കുറെ സാധാരണ നിലയിലായെങ്കിലും ഇടത്തേ ചന്തിയുടെ താഴെയായി തുടയുമായി ചേരുന്നതിനു തൊട്ടു മുകളിൽ - ഏറ്റവും കൂടുതൽ അടി കിട്ടിയ ഭാഗത്ത് - രണ്ടരയിഞ്ചോളം നീളത്തിൽ ഒരു പാട് ഇപ്പോഴും പൂർണമായും മായാതെ കിടപ്പുണ്ട്. (നാലു വർഷം പൂർത്തിയായപ്പോഴത്തെ അവസ്ഥ ചുവടെ ചിത്രത്തിൽ.)

Mark on Viji's buttocks on the 4th anniversary of Anju chechi's caning വിജിയുടെ ചന്തിയിൽ  അഞ്ജുച്ചേച്ചിയുടെ ചൂരലടിയുടെ പാട് - നാലാം വാർഷിക ദിനത്തിൽ

ചേച്ചിയുടെ ‘മാസ്റ്റർ സ്ട്രോക്ക്’ - നാലാം വാർഷികത്തിൽ
നാലാം വാർഷികദിനത്തിലും ചന്തിയിൽ മായാതെ കിടക്കുന്ന പാട്

~ വിജി പിണറായി ~
~ Viji Pinarayi ~


Parts of this site contain text in Malayalam.
You may have to download some Malayalam fonts to view the pages correctly.
Visit 'Fonts Centre' to download all Malayalam fonts used in this site.

This website is hosted by
© Copyright 2021 Viji Pinarayi. All rights reserved. All contents of this site, except mentioned otherwise, are exclusive property of the owner of the site.
News clips / articles from various news papers are the property of the respective news papers. All Trade Marks and copyrights are acknowledged.